Fabulat,
mos m’i shaj, o Petrika,
me atë gjuhë mashkullore;
A nuk e ndjen, o të raftë pika,
se në to ka frymë të lartë hyjnore ?!
Ka frymë nga Bibla e Kurani, brenda
Urtësi e Popullit aty gëlon;
Lexon, e të mendosh ta paska ënda,
po bëj kujdes, gjithë Bota aty vlon !
Mua shamë,
unë jam prej mishi;
Në të butë Djalli hyn më lehtë
Tërë të dobëtit ai i tundoi, i grishi,
mendo, se ku të çon ai i shkretë ! ...
Mos më pandeh, or mik,
një fabulist dhe ... aq !
S’bie më poshtë se një Profet i mirë !
Veset e mbarë njerëzimit i zgërlaq,
që Bota veten ta pastrojë
sikur ha një ëmbëlsirë ...
|
