Në mes të Drenicës
Këtu në Skënderaj
E kemi një qen
Tjetër s`ka si ai.
Ç`është e vërteta
Ai është endacak
Por kur sheh milicë
Bëhet shumë idhnak.
S`e trembin kalimtarët
Fëmijtë sikur i njeh
Por lehë si i tërbuar
Milicët kur i sheh.
Kështu nga inati
Një ditë korriku
Gati na e mbytën
Rafal automatiku.
Por dikush e mori
Në shtëpi e qoi
E ushqeu mirë
Këmbën ia shëroi.
Që prej asaj dite
Më tepër iu kërcënohet
S`është si disa njerëz
Me ta të shoqërohet.
Erdhi këtu një ditë
Një bostanxhi
Qenin nuk e njohu
Se ish jabanxhi.
Edhe pse qenushi
Atij nuk iu turr
Nja dy a tri herë
E gjuajti me gurë.
Iu afrua një vendës
Me të buta fjalë
Na qenke i largët
Kësaj radhe të falë.
Ne mbajmë me bukë
Është qen për lezet
Edhe pse është kafshë
Ai i urren shkjetë.
1996
( Më vonë nga inati këtë
qen e vrau policia serbe)
| 