Në rrugët e gjata,

me kurthe e prita,

kur të bjerë nata,

ti eja si drita!


Eja shpirt i lirë,

eja si një Zot,

se në errësirë,

rrugën s’e gjej dot!


Vetëm një qiri,

gjithë natën e ndezi,

rri me mua-ndri,

sa të vijë mëngjesi!


Pak dritëz mes territ,

e do çdo njeri,

kur prapë të vijë nata,

kthehu përsëri!


Pa qiri të ndezur,

jam njeri më kot,

se në errësirë,

rrugën s’e gjej dot!


Eja në të errët,

ditën s’kam ç’të dua,

s’i ndrij dot të tjerët,

po s’më ndrite mua!.


Eja hireplot,

se s’rroj dot pa ty,

sepse jo më kot,

ke emrin LIRI!


A. Duka