Wikibooks:Books: Dallime mes rishikimesh
Content deleted Content added
Koka11 (diskuto | kontribute) v →Citate Etiketa: përpunim burimi 2017 |
Koka11 (diskuto | kontribute) v →Citate Etiketa: përpunim burimi 2017 |
||
Rreshti 666:
*| Hoxhë Lipovicës dhënë në zyrën e UDB-ës në [[Ferizaji|Ferizaj]], më 10.03.1947, kur thotë: “''Pas kapitullimit të Bullgarisë më thirri nënprefekti i Gjilanit Hamit Kroj dhe kërkoj nga unë që të tuboj sa më shumë vullnetarë, dhe të kontaktoj me [[Limon Staneci]]n-nënprefekt i [[Presheva|Preshevës]], Limoni kërkoi nga unë që ta formoj shtabin për luftë kundër sulmeve të forcave partizane në sektorin Corroticë-Rainca, ku edhe kam qëndruar afër dy muaj'']|[http://www.2lonline.com/index.php?option=com_content&view=article&id=4094:kush-ishte-komandant-kryesor-i-forcave-vullnetare-ne-luften-e-rainces&catid=102:opinion&Itemid=611]
*|[[Hysen Tërpeza]]-atdhetar i shquar, kur bënë fjalë për Luftën e Preshevës, mes tjerash thotë: ...''Ishte Ditë Bajrami...kur arritëm në Preshevë e kuptuam se ishte ndalur lufta, në të cilën pati shumë të vrarë...Atëherë pash se në Preshevë kishin arritur edhe Mulla Idrizi me një fuqi, Ramiz Cernica i Parteshit, Fazli Seferi nga Bresalci, Sylë Hotli nga Kumanova... Atëherë para popullit të tubuar mbajti fjalim [[Idriz Gjilani|Mulla Idriz Gjilani]], pastaj [[Sylë Hotli]], pastaj edhe [[Ramiz Cërnica]] ndërsa unë në fund(Hoxhë Lipovica)'' Në Gjykatën e Qarkut në Gjilan, më 11.12.1946, lidhur me pjesëmarrjen e tij në luftën e Preshevës, deklaron, se për komandant në Corroticë e kishim Jusuf Baftjarin.
*| ''[[Ramiz Cërnica]] mori pjesë aktive në luftë-në Frontin e Preshevës dhe me autoriteti i tij, bëri që të mobilizohen shumë vullnetarë të kësaj ane, të cilët ndihmuan vëllezërit e tyre në luftë, për mbrojtjen e kufirit të Kosovës Lindore''<ref> Hoxhë Lipovicë|(Kërkesë e Zaharije Orgjinikidtze-kryetar i Gjyqit të Qarkut në Gjilan, K. nr. 88/47, dërguar Gjyqit të Rrethit-Nish, më 11 shtator 1947
*| Në një dokument të [[23 nëntor]]it [[1944]], thuhet se “forcat reaksionare në rajonin e Karadakut të Shkupit numëronin rreth 3000 veta”, kurse në një dokument të [[21 dhjetor]]it, thuhet se “vetëm në Gjilan kjo shifër është në rreth 2000 ballistë”. Më tej në dokumentet e udhëheqësisë sllavo-komuniste thuhet se këto forca shqiptare filluan t’i sulmojnë njësitë e LNÇ-së në Maqedoni dhe ta pamundësojnë punën e organeve të “pushtetit popullor”.
*| Lajmi mbi masakrat e filluara të ushtrisë sllavo-partizane mbi popullatën e pafajshme shqiptare të Preshevës, edhe atë mu në natën e Bajramit të madh, në vjeshtën e vitit 1944, Sulë Hotla dhe [[Mulla Idriz Gjilani]], me njësitë e tyre të armatosura dhe me mendjehollësinë e prof. [[Ibrahim Kelmendi]]t, Sami Sh. Arizare, Ali Syla (Staneci), Hamëz Ballanoci, Kamber Xhagaduri - M<iratoca do të bëjë pushkën një me preshevarët, dhe pas 12 orë luftimesh do të thyhen keq.
*| “Më e komplikuar situata është në [[Kumanovë]]. Atje edhe pse janë kryer burgosje të një pjese jatakësh, përsëri deri te informacionet e sakta nuk kemi mundësi të vijmë”, ai thekson : ''Popullata shqiptare ka besim të plotë ndaj Sulës dhe disa anëtarëve të këshillit Popullor, kështuqë secili çoban apo fshatar dijnë për lëvizjen e bandave, mirëpo nuk i tregojnë pushtetit. Ata ndaj Frontit dhe pushtetit qëndrojnë anash'', citat i nxherë nga kryeshefi i OZNA-s për qarkun e Shkupit, në një takim me kreun e Byrosë Politike të PKM-së.
*| “''Menjëherë pas çlirimit u mor aksioni për ta stabilizuar vendin, duke ju dhënë të drejta pakicës shqiptare. Me këtë u krijuan kushte për formimin e partisë, në rrethin e Dibrës dhe Kërçovës më 1945, ndërsa në rrethet e tjera kryesisht aty ka vitet 1947 dhe 1948. Mirëpo edhe përkundër asaj që është arritur stabilizimi politik, menjëherë duhet pranuar fakti se te masa shqiptare në atë moment nuk u arrit diferencimi politik dhe klasor. Mu për këtë edhe sot në qarkun e Tetovës dhe Gostivarit, grupi më i madh i popullatës ankohen për humbjen e banditëve në kohën e pastrimeve, dhe konsiderohet si një grusht kundër shqiptarëve, për t’ua marrë të drejtat e tyre. Në Kumanovë ende për Sulë Hotlën mbretërojnë legjendat dhe nuk besohet se ai është likuiduar. Edhe më tutje ai jeton në memoaret e tyre, kjo po vërehet në fshatrat : Hotël, Sllupçan, Mateç, Orizare etj...”'' <ref> Citat i Kërste Cërvenkovski, funksionari i lartë nga një raport i drejtuar Byrosë Politike të PKM-së dhe PKJ-së </ref>.
*| Kolonel [[Fuad Dibra]] pas mbajtjes së një takimi me kryetarët e komunave të nënprefekturës së Gjilanit (në fillim të nëntorit) ishte i urdhëruar nga Komanda Supreme e Ushtrisë Mbretërore që ta lëshojë frontin te [[Kosova Lindore]] dhe të tërhiqte ushtrinë brenda [[Shqipëri]]së londineze. [[Fuad Dibra]] nga [[Gjilani]] doli me 14 nëntor 1944, me dy kamionë dhe u drejtua “për Shqipëri !”. Njësisë së kolonel Fuad Dibrës, gjatë tërheqjes do t’i prehet rruga diku midis Prizrenit e Krakushtës ([[Dragashi]]t) dhe në luftë me njësitë partizane të Shqipërisë do të vriten shumë ushtarë, kurse Kolonel Fuad Dibra do të kapet rob. Ai, më vonë do t’i dorëzohet Shtabit të AP të UNÇ të Kosovë e Metohisë, dhe sipas dëshmive të disidentit [[Hysen Tërpeza]], Kolonel [[Fuad Dibra]] do të pushkatohet. (Shih Dr. [[Muhamet Pirraku]] : [[Mulla Idriz Gjilani]] dhe '''Mbrojtja Kombëtare e Kosovës Lindore 1941 - 1951''', fq.125).
*| Në vitin 1945 komuna e Preshevës në mënyrë arbitrare, pa vullnetin e popullit shqiptar dhe me qëllim të asimilimit dhe ngushtimit të truallit etnik, u nda nga Shqiptarët e Kosovës dhe Maqedonisë, për t`u vënë në lidhje kontrolli nga lartë, hërë nga Rrethi i Vranjës e herë nga ai i Leskocit.
* Ne rrethin e ketushem kanë hyrë gati 3.000 frymë shqiptarë te emigruan nga tokat nën kontrollin bullgar. (Ne një shkrese te këtillë dërguar Inspektorisë së Tokave të Liruara (Nr.412.d30, f.1 -48/74, rez. [[Gjilan]]) ne [[Prizren]] me [[25 Korrik]] [[1942]] nga nënprefekti i Gjilanit [[Rifat Berisha]] pos te tjerash thuhet : Këta kanë ardhë pa pru kurgjo me vedi. Jetojnë mizorisht, kanë mbete pa strehe e banojnë përjashta nder hajate, kopshte e fusha"<ref>[http://kosovare.forumotion.com/shqiptaret-f20/c-dime-per-medvegjen-t176.htm|Prof.[[Rifat Berisha]]</ref>
*|UNÇ e Kosovës:''Nga viti 1942 në Kosovë u formuan çeta të armatosura partizane: " Z. Hajdini " ( shtator 1942) çeta e Sharrit ( nëntor 1942 ), "E. Duraku (janar 1943 ), dhe aradha e Karadakut ( janar 1943 ), dy bataljionet kosovare dhe ''Brigada maqedono-kosovare'' ( shtator 1943). Në prill 1943 u formua '''Shtabi Kryesor i Ushtrisë NÇ për Kosovë''', që ushtronte të njejtat funksione me shtabet ushtarake të krijuara në viset e tjera të [[RPSJ]]. .....
Në fund të v. 1943 në K. ishin ngritur 81 këshilla NÇ.
'''Komiteti Krahinor i Kosovës dhe Shtabi Kryesor i UNÇ të Kosovës''' - komandant [[Fadil Hoxha]] kanë qenë të pavarura. Gjatë LANÇ të Kosovës, F. Hoxha as Shtabi i UNÇK në asnjë mënyrë nuk i'u është drejtuar Shtabit Suprem të UNÇJ ose Titos si komandant suprem ose Shtabit Kryesor të Serbisë....Ndërsa bashkëpunimi dhe kontaktet me Shtabin kryesor të UNÇ të Shqipërisë ishin të shpeshta. Brigada e Parë dhe e Katërt e Kosoves dhe Brigada e Tretë dhe e Pestë e UNÇSH-së, Çliruan Kosoven dhe Rr.e Dukagjinit. Gjaku i mijëra dëshmorëve dhe vendimet e [[Konferenca e Bujanit]], e cila u mbajtë pikërisht për ti kundërshtuar vendimet e Mbledhjes së II të [[AVNOJ]] -it në [[Jajc]]ë 29-30 nëntor 1943 , ku këtu ishte vendosur që Kosova dhe viset tjera shqiptare në RPSJ. të mbesin në përbërje të [[RSFJ]].''<ref> Fasdil Hoxha
* |Ramizi udhëtoi për në Gjilan, pa përfunduar mbledhja. Mirëpo, në [[Gjilan]] menjëherë e burgosën dhe e dënuan me 20 vjet burg të rëndë, kurse prokurori Gorolub Popoviqi me këmbëngulje kërkonte dënim me vdekje. Nuk bëri para as deklarata e dhënë me shkrim për gjykatën nga ana e [[Fadil Hoxha]] për ndihmë që [[Ramiz Cërnica]] i kishte dhënë Aradhës Partizane me Fadilin në krye, të rrethuar nga italianët në malet e Livoçit të Epërm në pranverë të vitit 1943
* | Gjykata ushtarake e Shtabit Opertiv në [[Prishtinë]] ia dënoi me vdekje edhe djalin, Raifin, dënim të cilin më vonë ia zëvendësuan me 20 vjet burg të rëndë. Raifin e dënuan
| Në këtë Konferencë Prizrenit me 27 gusht 1945, mori pjesë edhe [[Ramiz Cërnica]], i cili gjatë mbledhjes pati guxim që në fjalën e vet ta thotë hapur e troç se është kundër aneksimit të Kosovës nga Serbia, duke shprehur vullnetin e popullit shqiptar për bashkim me nënën Shqipëri. Për këtë Jo të madhe pësoi pasoja – u dënua me 20 vjet burg të rëndë.
* |Ja se ç’thotë 88 vjeçari Ilaz Hajdin Brahimi, anëtar i Rojës Partizane në Sojevë dhe korrier i Komitetit të Rrethit në [[Ferizaj]]: [[Prizren]] (në 27 korrik 1945): -Votova për [[Tiranë]]n, thoshte Ramizi. Veprova ashtu siç ishim marrë vesh dhe siç i kishim premtuar popullit. Kjo për mua dhe për djemtë e mi do të ketë pasoja. Isha dhe jam i vetëdijshëm për këtë, por pasojat e politikat janë të përkohshme, burrëria dhe atdhetaria janë të përhershme, të pavdekshme.
* |Në burg më ra në sy një burrë rreth 45-vjeçar, me shtat të mesëm. Në dukje të parë,dukej sikur tërë qenia e tij ishte e rrethuar me një oreol të shenjtërisë dhe përhapte urtësi, mençuri, dashuri, mirëkuptim e durim <ref> Rexhep Bunjaku i burgosuri politik, anëtar i LNDSH, për Ramizin në”Bujkun” e datës 26.VIII.1996,</ref>.
* |Abdullah Musliun (gjithashtu i burgosur) se kush ishte ky burrë. Më tha se është [[Ramiz Cernica]], tribun i nderuar dhe udhëheqës militant i paepur i popullit shqiptar.. Jo-ja e Ramiz Cernicës ,më 1945 kundër bashkimit të Kosovës me Serbinë e ka pasur, e ka dhe do ta ketë peshën dhe rëndësinë e vet historike kombëtare e botërore; ka qenë, është dhe do të jetë simbol i trimërisë dhe i guximit në analet e historisë, në të kaluarën e në të tashmen se si një patriot duhet t’i mbrojë interesat kombëtare e t’i kundërshtojë tendencat shfarosëse të armikut.
* Pas përgjakjes së [[Gjilani]]t, më [[29 dhjetor]] [[1944]] mbahet një takim i Mulla Idrisit me përfaqësuesin e UNÇSH’së [[Shefqet Peçi]n]. Sipas të dëshmive të atdhetarit [[Ramiz (Hoxha) Cërnica|Ramiz Cërnica]], takimi midis [[Mulla Idris Gjilani]]t dhe Shefqet Peçit u mbajt, në malet midis fshatrave [[Livoç]], [[Ponesh]], Gumnishtë dhe [[Pasjan]] të [[Gjilani]]t. Mulla Idrisin në këtë takim e kanë shoqëruar rreth 20 bashkëluftëtarë, kurse Shefqet Peçin e shoqëroi komandanti i Brigadës VII të kosmetit Shaban Haxhia ”Përzha”, me një grup partizanësh nga njësia përcjellëse e shtabit. Në këtë takim sipas dëshmitarit tjetër [[Tahir Zajmi]], [[Shefqet Peqi]] ka arritur ta bind Mulla Idrisin që të heq dorë nga rezistenca e mëtutjeshme.
[[Shefqet Peçi]], me këtë rast Mulla Idisit i ka thënë : * “Pse luftoni e derdhni gjak kot, mbasi porsa të stabilizohet gjendja, [[Kosova]] dhe gjithë viset shqiptare të Jugosllavisë pa tjetër do të bashkohen me Shqipni, gja për të cilën mund të jeni fare të sigurt... ?”. 5/6 Zhvillimet e mëvonshme, në Kosovë dhe në trojet tjera etnike shqiptare, që mbetën padrejtësisht nën administrimin e Jugosllavisë së Titos, dëshmuan të kundërtën e premtimeve të [[Shefqet Peçi]]t.
RIPUSHTIMI I KOSOVËS-
| |||