Parashikimet e Gjoni të Jerusalemit: Dallime mes rishikimesh
Content deleted Content added
Nejse, për cikërrimat duhet me bo diçka |
No edit summary |
||
Rreshti 1:
{{libri|
I.
<pre>
Rreshti 150:
Kur fillon mijëvjeçari,që pas mijëvjeçarit vjen
Njeriu me gjithçka do të tregtojë
Çdo gjë ka për të
Pemë,ujë e kafshë
Asgjë s´do të dhurohet me të vërtetë,e gjithçka ka për t´u shitur.
Rreshti 194:
Shikimi e shpirti i njerëzve do të burgosen
Ata do të dehen e s´do t´a vërejnë
Ata
Me ta do të bëhet,çfarë njeriu me një dele bën.
Rreshti 200:
Zogj grabitqarë do t´i mbledhin në tufa,
që t´i çojnë më lehtë në humnerë
E t´i
Ata do të qethen,për t´u marrë lesh e lëkurë
E nëse njeriu mbijeton,do t´i vidhet shpirti.
Rreshti 305:
Për shkak të tij s´do ketë për tokën të nesërme
E ajri do gërryejë trupat e më të dobtëve.
</pre>
XXII.
<pre>
Kur fillon mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit
Toka do lëkundet në shumë vende,e qytetet do të shemben
Gjithçka,që u ndëtua pa këshillën e të diturit
do kërcënohet dhe shembet
Balta do varrosë nën vete fshatrat,
e toka do të hapet nën pallate.
Njeriu do të jetë kryeneç,se ai është i zotëruar nga krenaria
Ai s´ka për t´a dëgjuar paralajmërimin,që toka atij përherë i thërret
Flakadanët do t´a shkatërrojnë Romën e re
Të varfërit e barbarët edhe pse aty janë legionet
do të plaçkisin pasuritë e braktisura.
</pre>
XXIII.
<pre>
Kur fillon mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit
Dielli do t´a djegë tokën
Ajri (shën.i përkhyesit.- këtu ndoshta Ozoni) nuk do të mbrojë më nga zjarri
Ai do të jetë vetëm një perde e vrimosur
E drita djegëse do të gërryejë sytë e lëkurën.
Deti do shkumohet si ujë i vluar
Lumenjtë qytetet do të varrosen
Kontinente të tërë do të zhduken
Njerëzit do të arratisen nëpër male
E do të fillojnë të rindërtojnë e harrojnë,se çfarë ndodhi.
</pre>
XXIV.
<pre>
Kur fillon mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit
Njerëzit do të munden t´u japin jetë mirazheve
Shqisat do gënjehen,e ata kujtojnë se prekin,çfarë nuk është
Ata do ecin rrugë,që vetëm sytë mund t´i shohin
E kështu ëndrra do bëhet vërtetësi.
Por njeriunuk do mundë të dallojë midis asaj,
çfarë është,e asaj,çfarë nuk është
Ai do humbasë ndër labirinte të rremë
Ata,që munden t´u japin jetë iluzioneve
do të luajnë me njerëzit mirëbesues e do t´i mashtrojnë ata
E shumë njerëz do bëhen si qena të nënshtruar.
</pre>
XXV.
<pre>
Kur fillon mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit
Kafshët,që Noa mori në arkën e tij
nuk do të jenë më në duart e njeriut
Që kafshët ka ndryshuar sipas dëshirës së tij
E kush do kujdeset për vuajtjen e tyre pambarim?
Njeriu do formojë çdo qënie të gjallë,si ia ka ënda
E ai do të ketë vrarë shumë prej tyre
Çfarë do ndodhë me njeriun,që ligjet e jetës ka ndryshuar
Që nga kafsha e gjallë bënte një lëmsh argjilë
Do të jetë ai shëmbëlltyrë e Perëndisë apo fëmijë i dreqit?
</pre>
XXVI.
<pre>
Kur fillon mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit
Duhet të kihet frikë për fëminë e njeriut
Helm e pashpresmëri do t´a përgjojnë
Njeriu do dëshirojë vetëm për vete e jo për hir
të tij ose për jetën
Ai(fëmia) do yshtet,e nganjëherë njeriu do shesë trupin e tij.
Por vetë ai,që nga të tijët do mbrohet
Do të kërcënohet,të ketë një shpirt të vdekur
Ai do jetojë në lojë e imazhe
Që do t´a udhëheqë,se ai s´ka më mjeshtër (këtu:mësues)
Askush s´e ka mësuar atë,të shpresojë e veprojë.
</pre>
XXVII.
<pre>
Kur fillon mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit
Njeriu do t´a mbajë veten për Perëndi,megjithëse ai
nuk do të jetë më tepër se nga lindja e tij
Ai do godasë gjithmonë,i pushtuar nga inati e xhelozia
Por krahu i tij do jetë i fortë nga fuqia ,që ai ka marrë
Si Promete qorr do të mundë gjithçka përreth të shkatërrojë.
Ai do mbesë xhuxh në shpirt e do ketë fuqitë e një vigani
Ai do të ecë përpara me hapa vigani e s´do të dijë,cilën rrugë të marrë
Koka e tij do jetë e rëndë nga dituria
Por ai nuk do të dijë,përse ai jeton e vdes
Ai do jetë si më parë i çmendur,që tund krahët,ose fëmija,që qaravitet.
</pre>
XXVIII.
<pre>
Kur fillon mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit
Troje të tërë do të bëhen pré lufte
Përtej Limës romake e vetë nga zona perandorake e vjetër
Njerëzit e të njëjtit qytet do t´i presin gurmazin njëri-tjetrit
Këtu do zotërojë luftë mes fiseve e atje mes besimtarëve.
Judenjtë e fëmijët e Allahut s´do pushojnë së luftuari
E toka e Krishtit do të jetë fushëbeteja e tyre
Por të pafetë do të duan të mbrojnë kudo pastërtinë e fesë së tyre
E atyre do t´u rrijë përballë veç dyshim e fuqi
Ndërsa vdekja ngado përparon si standarti i kohës së re.
</pre>
XXIX.
<pre>
Kur fillon mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit
Shumë njerëz do të përjashtohen nga jeta njerëzore
Ata s´do të kenë asnjë të drejtë,asnjë çati e aspak bukë
Ata do të jenë lakuriq e veç trupin e tyre do kenë për të shitur
Do t´i hedhin tej shumë larg prej kullave të teprisë së Babilonit.
Ata do murmurojnë kërcënueshëm në faj
Do të zaptojnë troje të tëra e do të shumohen
Ata do të dëgjojnë fallin e shpagimit
E do t´i vërsulen kullave krekosëse
Do të kenë ardhur kohërat e pushtimit të barbarëve.
</pre>
XXX.
<pre>
Kur fillon mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit
Njeriu do të hyjë në një labirint të padepërtueshëm
Ai do të ketë frikë e mbyllë sytë,se ai s´do mundet të shohë më
Ai do të jetë plot inat e në çdo hap do të ndjejë tmerr
Por ai do të shtyhet përpara,se nuk do t´i jepet të pushojë.
Por zëri i Kasandrës do lartësohet e forcohet
E ai s´do t´a dëgjojë
Se ai don të ketë gjithnjë e më shumë,e koka e tij
do humbasë ndër imazhe
Ata që do të bëhen mjeshtrat (kupto:mësuesat) e tij,do t´a mashtrojnë
E do të ketë veç më tepër barinj të këqinj.
</pre>
XXXI.
<pre>
Kur mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit,mbarohet
Njerëzve më në fund do t´u hapen sytë
E s´do të ndryhen më në kokat e qytetet e tyre
Ata do të munden nga njëri cep i tokës në tjetrin
të shohin e kuptojnë njëri-tjetrin
Ata do t´a dinë,se,çka godet njërin,lëndon tjetrin.
Njerëzit do të formojnë një trup të madh të vetëm
Prej së cilit çdonjëri prej tyre është një pjesë e vockël
Tok ata do të jenë zemra
E do të ketë një gjuhë,që do të flitet nga të gjithë,
e kështu më në fund do lindë,e madhja njerëzore.
</pre>
XXXII.
<pre>
Kur mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit,mbarohet
Njeriu do të ketë pushtuar qiellin
Ai do krijojë yje në detin e madh blu të errët
E ai do të udhëtojë në atë anije vezulluese
Si një Odise i ri,shok i diellit,ndër odise qiellore do shkojë.
Por,edhe sundimtar i ujrave ai do të jetë
Ai do ndërtojë qytete ujorë të mëdhenj
Që prej frutave të detit ushqehen
Ai do të banojë në çdo vend banesa të mëdhaja
E atij s´do t´i ndalohet asgjë.
</pre>
XXXIII.
<pre>
Kur mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit,mbarohet
Njerëzit do të munden të lëvizin nën ujë
Trupat e tyre do të jenë të rinj,e ata do të jenë peshq
E disa do të fluturojnë më lart se zogjtë
Sikur guri të mos binte në tokë.
Ata do të komunikojnë me njëri-tjetrin
Se shpirti i tyre do të jetë i çelur,
që të rrokë të gjitha lajmërimet
E do të shkëmbejnë ëndrra me njëri-tjetrin
E do të jetojnë aq gjatë sa më i vjetri ndër njerëz
Ai mbi të cilin flasin Librat e Shenjtë.
</pre>
XXXIV.
<pre>
Kur mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit,mbarohet
Njeriu do të njohë shpirtin e çdo gjëje
Gurin ose ujin,trupin e kafshës apo vështrimin e një tjetri
Ai do të depërtojë të fshehtat,të cilat ruheshin nga Zotat e vjetër
E ai do të çelë një derë pas tjetrës,në labirintin e jetës së re.
Ai do të krijojë,fuqiplotë e shkumëzues si një burim
Ai do t´ua mësojë të gjithë njerëzve dijen
E fëmijtë do t´i njohin më mirë tokë e qiell,se ndokush para tyre
E trupi i njeriut do të bëhet më i madh e më i zhdërvjelltë
E mendja e tij do rrokë të gjitha gjërat e do t´i zotërojë ato.
</pre>
XXXV.
<pre>
Kur mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit,mbarohet
Burri s´do të jetë më i vetmi sundimtar,
se do të vijë gruaja,për të marrë skeptrin
Ajo do të jetë sundimtarja e kohërave të ardhshme
Dhe çfarë ajo mendon,do t´ua detyrojë burrave
ajo do të jetë nëna e atij mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit.
Ajo do të përhapë ëmblsirën e butë të një nëne pas ditëve të dreqit
Ajo do të jetë bukuria pas kohërave të shëmtuara të barbarisë
Mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit,
do të shndërrohet në një kohë të thjeshtë (të lehtë)
Do të duhet(dashurohet) dhe ndahet e ëndërrohet,
dhe ëndrrat do të bëhen të vërteta.
</pre>
XXXVI.
<pre>
Kur mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit,mbarohet
Për njerëzit do të ketë një lindje të dytë
Shpirti do të fuqizojë masat njerëzore
Që janë NJË në vëllazëri
Pastaj do të lajmërohet fundi i kohërave të barbarisë.
Do të jetë koha e një fuqie të re në besim
Pas ditëve të zeza në fillim të mijëvjeçarit,që vjen pas mijëvjeçarit
Do të fillojnë ditët e lumtura
Njeriu do të rigjejë rrugën e njeriut
E toka do të ketë rishtazi rendin e vet.
</pre>
XXXVII.
<pre>
Kur mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit,mbarohet
Rrugë do të shpiejnë nga njëri skaj i tokës e i qiellit në tjetrin
Pyjet do të jenë përsëri të dendur
E shkretëtirat do të ujiten
Ujrat do të jenë përsëri të pastër.
Toka do të jetë si një kopësht
Njeriu do të kujdeset për gjithçka,që jeton
Ai do të pastrojë çfarë ai ndyu
Ai do ta shohë krejt tokën si atdheun e vet
E ai do të mendojë me dituri për të nesërmen.
</pre>
XXXVIII.
<pre>
Kur mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit,mbarohet
Të gjithë do të jenë si një hap i njëllojtë
Njeriu do të dijë gjithçka mbi botën e trupin e tij
Sëmundjet do të shërohen përpara se ata të ndodhin
Gjithkush do të jetë shëruesi i vetes e i të tjerëve.
Njeriu do të ketë kuptuar se,duhet të ndihmohet që të jetohet
E njeriu pas kohërave të mbylljes e kurnacërisë
do të hapë zemrën e kuletën e tij për të varfërit
Ai do të shihet si ruajtësi i rendit njerëzor
Dhe kështu do të hapet më në fund një erë(kohë) e re.
</pre>
XXXIX.
<pre>
Kur mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit,mbarohet
Njeriu do të ketë mësuar të japë e të ndajë
Ditët e hidhura të vetmisë do të mbarojnë
Ai do të besojë rishtaz në Shpirt
E barbarët do të dallohen nga të gjithë.
Por kjo do të ndodhë pas luftrave e flakadanëve
Do të ngrihet prej rrënojave të shkrumbosura të Babelit
Dhe një grusht i hekurt do të nevojitet
që rendi të vijë nga rrëmuja
Dhe njeriu të rigjejë rrugën e drejtë.
</pre>
XL.
<pre>
Kur mijëvjeçari,që vjen pas mijëvjeçarit,mbarohet
Njeriu do të dijë se,të gjitha gjallesat janë mbajtës të dritës
Dhe se ato janë krijesa që duan të respektohen
Ai do të ngrejë qytete të rinj
Në qiell,në tokë e në det.
Ai do të kujtojë atë që ishte më parë
Dhe ai do të dijë të parashikojë se çfarë do të jetë
Ai s´do të druhet më aspak nga vdekja e vet
Sepse ai do të ketë jetuar shumë jetëra në trup të tij
Dhe ai do të dijë se, drita nuk do të shuhet kurrë.
</pre>
| |||