Wikibooks

Wikibooks:Books: Dallime mes rishikimesh

Browse history interactively
← Redaktim më i vjetërNdryshimi më pas →
Content deleted Content added
PamorTekst wiki
No edit summary
v Ndryshimet e 46.99.4.161 (diskutimet) u kthyen mbrapsht, artikulli tani ndodhet në versionin e fundit nga CommonsDelinker.
Rreshti 1:
'''[[Nijazi Ramadani]] KOKAJ'''
 
== Rezistenca e armatosur e Karadakut në juglindje të Kosovës 1941-1951 ==
* '''Reflektimi i tyre në opinionin publik ''' ~'''( 28 shtatorit 1942 dhe 30-të nëntor- 1944)'''
Rreshti 94:
{| class="wikitable"
|-
! Rrjedha!! Te dhenat e Popullit Shqipëtare ne Luginen e Presheves që nga viti 1912. Masakrat dhe Torturat nga serbosllavet në Luginen e Preshevës
Masakrat serbosllave në fshatrat e Preshevës
Fshati Bugarinë
Të likuiduar 1. Ibish Qerimi u vra në nëntor të vitit 1944 në Pçinjë. Varri nuk i dihet. (Sipas kujtesës së Qerim Qerimit, i lindur më 24 gusht 1928 në fshatin Bugarinë, tani jeton në fshatin çerkez të Kumanovës që nga viti1965, i cili rrëfen në rrethanat e krijuara në fshatin Bugarinë pas Luftës së Dytë Botërore.Të rënë në Frontin e Sremit
1. Aziz Ismaili ra dëshmor në prill të vitit 1945 në Shid, Fronti i Sremit, në moshën 30 vjeçare.
Fshati Ranatoc Të vrarë 1. Daut Rrahmani (Sipas kujtesës së Mihrije Rahim Rrahmanit, e lindur më 10 shkurt 1922 në fshatin Strezovc, jeton në çerkez që nga viti 1965, e cila rrëfen për sjelljet barbare të regjimit sllavo-komunist.
2. Shaban Haliti u vra më 25 nëntor 1944 afër fshatit Maxhere në moshën 53 vjeçare.
Fshati Bukoc I likuiduar Haki Emini (Sipas kujtesës së nënës Sadije Emini e lindur më 22 prill 1910 në fshatin Nasalcë jeton në çerkez që nga viti 1963 e cila rrëfen për regjimet që ushtruan presion ndaj popullatës shqiptare) i lindur më 1939 u vra më 10 gusht 1961 në Podgoricë, në moshën 22 vjeçare sa kohë ishte në shërbim ushtarak.
Shushaja e poshtme- Të likuiduar Mustafë Agushi u vra në nëntorë të vitit 1944 në rrugën Kumanovë – Vranjë, në moshën 24 vjeçare. Thuhet se atë e masakroi Kira i Shkupit. Varri nuk i dihet (Sipas kujtesës së Naxhije Maliqit, e lindur më 1923 në fshatin Shushaja e poshtme rrethi i Preshevës, kurse prej vitit 1977 jeton në Kumanovë, e cila rrëfen për vrasjet dhe burgosjet e fshatrave të Shushajës) (Sipas kujtesës së Elmi Nevzad Osmanit, i lindur më 15 shtator 1915 në fshatin Shushaja e Poshtme, i cili rrëfen për regjimin sllavo-ortodoks dhe për presionin e tij për çrrënjosjen e elementit shqiptar në këto troje).
Fshati Bilincë, Lagja Kukaj- Të likuiduar 1. Shaban Ramadani i njohur Ramë, u vra më 20 nëntor 1912 në Berçec ( në mal) në moshën 50 vjeçare. Varri nuk i dihet.
2. Fejzulla Kukaj u vra më 3 nëntor 1913 te lagja Kukaj në Selishtë, 25 vjeçar. Varri nuk i dihet.
3. Qail Rexhepi u vra më 24 mars 1945 në Split. Varri nuk i dihet.
4. Rrahim Murtezi u vra më 26 tetor 1912 në Bilincë, në moshën 40 vjeçare. Varri nuk i dihet.
5. Xhemail Rexhepi u vra me fëmijën në dorë më 12 dhjetor 1944 te Lama e Mehes, lagja Kukaj në moshën 35 vjeç.
Të Plagosur Iliaz Bislimi më 25 nëntor 1944 në Muçibabë, 32 vjeç.
Të Burgosur Me pretekst se janë marrë më kontrabandën e arit, shefi i UDB`së Jova Gariq kapi një grup qytetarësh të cilët në stacionin policor i rrahte deri në alivanosje dhe i keqtrajtonte Trifko Tankosiqi. Këta ishin:
1. Hamid Kukaj, i cili arrestua më 24 dhjetor 1956 dhe u mbajtë 8 ditë në burg, në stacionin e Zhegrës.
2. Isa Limani, i cili u burgos më 24 dhjetor 1956 dhe u mbajtë 8 ditë në burg, në stacionin e Zhegrës.
3. Idriz Bilalli, në moshën 40 vjeç.
4. Halit Arifi, 36 vjeç.
5. Demir Rexhepi, 45 vjeç.
6. Halil Jahija, lagja Muhaxher, 27 vjeç.
7. Hamid Kukaj, 25 vjeç.
8. Qerim Sylejmani, lagja Pograxhë, 35 vjeç.
9. Banush Sulejmani, 35 vjeç.
10. Ahmet Rashiti, 32 vjeç.
Fshati Peçenë Të vrarë 1. Avdi Demiri, lagja Zubve u vra më 6 nëntor 1944 në fshatin Sefer nga ana e pjesëtarëve të PSKçK`së në moshën 52 vjeçare.
2. Bajram Demiri, lagja Zubve u vra më 22 nëntor 1944 në malin Buçuvinë në moshën 45 vjeçare. Avdiu dhe Bajrami vëllezër.
3. Kadri Asllani u vra më 22 nëntor 1944 të hekurudha e Preshevës në moshën 50 vjeçare (Sipas kujtesës së Nuhi Avdiut, i lindur më 4 janar 1939 në fshatin Peçenë – lagja Zubve, jeton në Kumanovë që nga viti 1961, i cili rrëfimin e vet e mbështet në kujtesën e gjyshit të tij dhe rrëfen për djegjen e familjes së tij në fshatin Peçenë).
Fshati Peçenë, që ka lagjën e Zubve, të Bulloshve dhe të Haxhve gjendet 20 km në perendim të qytetit të Preshevës. Përkujtojmë tragjedinë e një familjeje në vitin 1916-1917, kur ky vend ishte i okupuar nga okupatori bullgar. Pas vendosjes së administratës bullgare, u rekrutuan shumë të rinj dhe u dërguan në Bullgari. Këta nuk ishin ushtarë të rregulltë, por të ashtuquajtur Trudakë, dhe maltretoheshin në mënyrat më të ndryshme.
Prej lagjës Haxh ishte rekrutuar një djalosh më emrin Zija. Prej maltretimeve të mëdha që i bëheshin u detyrua të ikte nga ushtria bullgare në shtëpi. Pas ikjes së tij, bullgarët lëshuan flet arrestimin për zënien e tij (me qëllim të kthimit të tij në ushtrinë bullgare). Administrata ushtarako – policore një ditë kishe dërguar bullgarë të veshur me uniforma në lagjën e Zubve për të marrë kryeplakun e fshatit që së bashku me të të shkonin te shtëpia e Zijait dhe ta arrastonin. Për fat të mirë kryeplaku nuk kishte ndodhur në shtëpi prandjaj në vend të tij morën një fshatar tjetër që quhej Islam Bilalli. Ky shkoi në lagjën Haxh deri te shtëpia e Zijait, hyri brenda dhe i tha nënës së Zijait: A ka ardhur Zijai nga Bullgaria, sepse po e kërkojnë bullgarët. Nëna e Zijait u përgjigj se nuk ka ardhur, edhe pse Zijai ishte fshehur afër shtëpisë, në mal. Bullgarët duke dyshuar se nëna gënjente filluan ta rrihnin në oborr. Zijai duke parë se po i rrihnin nënën shtiu me pushkë në bullgarët me qëllim që ti trembte.
Ata filluan të iknin dhe u kthyen në stacionin e tyre. Me të arritur ata treguan se ç`kishte ndodhur. Por u shërbyen edhe me genjeshtrëa. Ata thanë se Islami i kishte thënë Zijajit: Merre pushkën dhe vriti bullgarët, sepse kanë ardhur të të arrestojnë. Komanda bullgare urdhëroi menjëherë një grup prej dhjetë vetash (ushtarë) dhe u tha që të shkonin në lagjën e Zubve dhe të bënin çka të donin me Islamin dhe familjen e tij.
Bullgarët arritën në këtë lagje, e thirën Islamin dhe e urdhëruan që të shkonte me ta. Ai u nis, por i kërkuan që edhe familja e tij të shkonte me ta. Kështu pas bullgarëve shkuan Islami, nëna e tij, gruaja me katë fëmijë. Në të dalë nga lagja, bullgarët biseduan njëri me tjetrin se çtë bënin me ta. Njëri kishte propozuar që t`i pushkatonin, tjetri që ti therrnin, kurse i treti kishte propozuar që ti hudhnin në zjarr.
Islami kur i dëgjoi këto fjalë ( ai e dinte gjuhën bullgare) kishte bërtitur me sa të që kishte: O ju fshatarë, të ma bëni hallal, se unë e pata me gjithë familjen time!
Bullgarët e dërguan Islamin me familje në mal aty afër ku kishte togje dushku, i përgaditur si ushqim dimëror për kafshët. Aty e lidhën për një dru stogut të dushkut ia dhanë zjarrin. Kur zjarri mor hov të madh, bullgarët filluan t`ia hudhnin në zjarr fëmijët me rradhë një nga një, pastaj nënën dhe gruan dhe më në fund pasi kishte përa këtë skenë të tmerrshme u hodhën edhe atë. Prej atëherë ky vend quhet vendi ku është djegur Islami me familje. Këtë ngjarje tragjike e kanë kallëzuar edhe shumë fshatarë të tjerë gjë që tregon se ajo është përcjellë prej brez në brez, por edhe fshatrat përreth e mbajnë ende të freskët në kujtesë këtë ngjarje.
Për fat të keq, dëshmitar që kanë parë këtë ngjarje nuk ka sepse ajo ka ndodhur në vitin 1916-1917.
Fshati Gruhali
Të vrarë
Rashit Saqipi u vra më 25 nëntor 1944 në vendi Gruhali.
Fshati Buhiç
Të likuiduar
Fazli Rama u vra më nëntor të vitit 1944 ne vendin të Urat me moshë 60 vjeç. Varri nuk i dihet.
Të rënë në fronit e Sremit
Etem Emini ra dëshmorë më 12 prill 1945 në frontin e Sremit. 19 vjeçar. Varri nuk i dihet.
Të plagosur
1 Haqif Halimi u plagos më 16 tetor 1944 në Bujanoc në moshën 36 vjeçare.
2. Ragip Halimi u plagos më 11 qershor 1944 në vendin Hodonovc në moshën 31 vjeçare.
Të burgosur
Raqip Halimi u gjykua në Prishtinë në vitin 1947 dhe u dënua me 20 vjet burg, por i mbajti 5 vjet në Sremska Mitrovicë. Vdiq më 1988 në Kumanovë (Sipas kujtesës së Rufat Halimit i lindur më 6 gusht 1929 në fshatin Buhiç, prej vitit 1956 jeton në Kumanovë i cili rrëfen për likuidimet vrasjet dhe plagosjet e popullatës shqiptare në Buhiç).
Fshati Norçe
Të likuiduar
1. Destan Jashar Agushi, i njohur me emrin Destan Norça, i lindur më 1898 u masakrua në fshatin Mateç në moshën 49 vjeçare. Destanin e gdhendën si gdhendet druri, ia nxorrën sytë dhe ia prenë gjymturët. Atë e masakruan Gjerasim Stankoviqi, farkëtarë i njohur me emrin Dajço, Sllavko Dimitrijeviq dhe vëllai i tij Stanimir Dimitrijeviq të tre piroqanë që si kolonistë jetonin në fshatin Mateç të Kumanovës. Destanin e likuiduan më 22 nëntor 1947 së bashku me çefin e Likovës në vendin te Prroni i Vorreve, nja 700 metra larg fshatit Mateç, mu te Dardha e Shaqirit, në rrugën që shpie nga Mateçi për në fshatin Llopat.
2. Hafëz Nuredini i lindur më 1905 u masakrua më 7 dhjetor 1944 te Kafeneja e Tozës në Preshevë.
3. Faik Selimi u likuidua në nëntorë të vitit 1944 në Surdulicë në moshën 30 vjeçare.
4. Halil Esatin e likuiduan më 1945 jashtë Preshevës. Me moshë ishte 22 vjeçar. Varri nuk i dihet.
Të vrarë
1. Xhavit Nuredinin e vranë më 22 nëntorë 1944 në stacionin hekurudhor të Preshevës në moshën 32 vjeçar. Hafëzi dhe Xhaviti ishin vëllezër.
2. Ali Etemi u vra më 22 nëntor 1944 mbi Gere, në moshën 47 vjeçar.
3. Mustafë Saqipi u vra më 22 nëntorë 1944 në stacionin hekurudhor të Preshevës kishte 45 vjeç.
4. Ejup Eminin më 3 shtator 1944 e mbytën më dru në shtëpinë e vet në moshën 41 vjeç.
Të rënë në frontin e Sremit
Riza Miftari u vra më 12 prill 1944 në Frontin e Sremit në moshën 21 vjeç.
Të plagosur
1. Muharrem Sabedini u plagos më 12 shator 1944 në stacionin hekurudhor të Preshevës, 50 vjeçar.
2. Halim Qazimi u plagos më 4 shator 1944 të Guri i Zi, në moshë 38 vjeç.
3. Vesel Hasani u plagos më 6 nëntor 1944 të Guri i Zi në moshë 36 vjeç.
Të burgosur.
1. Xhavit Saqipi më 1945 u dënua 15 vjet burg. E keqtrajtuan fizikisht në mënyrë brutale dhe e likuiduan në Nish, duke fajësuar kinse kishte vrarë një partizan. Në moshë ishte 30 vjeç (Sipa kujtesës së Gani Nuredinit i lndur më 22 shator 1928 në fshatin Norçe rrethi i Preshevës, i cili rrëfen për masakrën e babait të tij Hafëz Nuredinin në kafenenë e Tozës).
Fshati Ilincë
Të likuiduar
1. Selim Demi Selimi u vra më 1 maij 1945 në Vinkovc në moshën 23 vjeçare. Varri nuk i dihet.
2. Ejup Rexhepi – Selimi u vra më 16 nëntor 1944 në Preshevë te kafeneja e Tozës. Me moshë ishte 25 vjeçar. Varri nuk i dihet.
Të vrarë
1. Adem Ademin e vranë më 25 nëntorë të vitit 1945 në Ilincë në moshën 40 vjeçare.
2. Rushit Hajrizin e vranë më 25 nëntor të vitit 1945 në Ilincë në moshën 42 vjeçar.
3. Hajdin Salihun e vranë më 22 shtator 1944 në Leran në moshën 50 vjeçare.
4. Ramë Dalipin e vranë më 22 shtator 1944 në Leran në moshën 55 vjeçare.
5. Belul Feratin e vranë më 22 shtator 1944 në stacionin hekurudhor të Preshevës, në moshën 51 vjeçare. E vranë me bomë pjestarë e PSKçK`së.
6. Hajredin Eminin në nëntorë të vitit 1947 në fshatin Ilincë e mbytën me dru në shtëpinë e vet. Me moshë 60 vjeçar.
7. Rexhep Zymberi u vra më 22 nëntor 1944 në fshatin Sllubicë, 33 vjeç.
8. Bajram Bislimi u vra më 22 nëntor 1944 në fshatin Caravajkë në moshën 21 vjeçare.
Të plagosur
Maliq Maliqi u plagos në tetor të vitit 1944 në fshatin Vërban në moshën 40 vjeç.
Të burgosur
Më 25 nëntor të vitit 1944 i morën gati të gjithë fshatarët e Ilincës dhe i futën në xhami në të cilën i mbajtën 5 ditë. Pastaj i dërguan në stacionin hekurudhor të Preshevës ( në barakë) ku i mbajtën 60 ditë dhe ku u ra tifoja, kurse të tjerët i dërguan në Vranjë. Prej kësaj sëmundjeje të rëndë në barakën e stacionit hekurudhor të Preshevës vdiqën.
1. Xhafer Ademi, 16 vjeç
2. Hetë Azem Ademi, 16 vjeç
3. Sherif Ademi, 65 vjeç dhe
4. Ismajl Zymberi, 45 vjeç
Në barakë qëndruan të burgosur 60 ditë këta persona:
1. Zair Selimi, 53 vjeç
2. Zeqir Selimi, 48 vjeç
3. Qail Selimi, 22 vjeç ( Zairi dhe Zeqiri ishin vëllezër kurse Qaili kusheriri i tyre)
4. Isuf Dalipi (hoxhë) u njohur me emrin Cuf, 55 vjeç
5. Hajrush Ademi, 56 vjeç
6. Selman Beluli, 52 vjeç
7. Fuat Beluli, 49 vjeç (Selmani dhe Fuati ishin vëllezër)
8. Riza Kadriu, 18 vjeç
9. Sinan Ramadani, 21 vjeç
10. Fazli Xhelili. 24 vjeç
11. Shaip Emini, 32 vjeç
12. Hamdi Emini, 28 vjeç
13. Rexhep Maliqi, 58 vjeç
14. Faik Elezi, 55 vjeç
Në burgun e Vranjës u dërguan:
1. Hamid Shaqiri, 55 vjeç
2. Shaban Ademi, 45 vjeç
3. Ramiz Miratoca, 50 vjeç (nga Miratoca)
4. Ruzhdi Haliti, 40 vjeç
5. Hajrulla Miratoca, 36 vjeç
6. Sulejman Zhunica, 60 vjeç nga fshati Zhunicë
7. Jakup Zhunica, 59 vjeç, nga Zhunica e vranë në Tabanoc
8. Vebi Derri, 50 vjeç, nga Presheva e vranë në Tabanoc
9. Haki Derri, 37 vjeç ( nga Presheva, kusheriri i Vebi Derrit)
10. Adem Kamberi, 60 vjeç (nga Miratoca jeton në Preshevë)
11. Qemajl Presheva, 20 vjeç nga Presheva dhe
12. Qail Corrotica, 36 vjeç nga Corrotica
Të gjithë këta persona që u dërguan në burgun e Vranjës UDB`ja i likuidoi dhe asnjërit nuk i dihet varri. Këtë e vërteton edhe Shaban Arifi, i cili shpëtoi rastësisht.
Ata që i shpëtuan plumbit:
1. Sejdi Selimi, 24 vjeç nga fshati Ilincë
2. Hamid Shaqiri, 55 vjeç nga Ilinca
3. Shaban Arifi, 47 vjeç nga Ilinca
4. Xhemail Presheva, 60 vjeç nga Presheva
5. Rexhep Xhemaili, 24 vjeç nga Presheva
6. Jonuz Doda, 62 vjeç nga Presheva
7. Nazmi Jonuzi, 30 vjeç nga Presheva
8. Riza Maliqi, 26 vjeç nga Presheva
9. Zymber Kurbalia, 16 vjeç nga fshati Kurbali
10. Habi Seferi, 15 vjeç nga fshati Raincë (Sipas kujtesës së haxhi Sejdi Selimit, i lindur më 25 mars 1920 në Ilincë, tani jeton në Kumanovë që nga viti 1956)
Fshati Maxhere
Të vrarë
Mustafë Arifi u vra në nëntorë të vitit 1944 në fshatin Bërçec, ku e ka edhe vorrin. Pjesëtarët e PSKçK`së e morën prej mali tek priste dru, te vendi Kastron në moshën 35 vjeçare dhe e vranë.
Të plaogusur
1. Bajram Xhemail Ajdini, i lindur më 1913, u plagos në nëtor të vitit 1944 në stacionin hekurudhor të Preshevës
2. Nuredin Xhemail Ajdini, hoxhë, imam i fshatit, i lindur më 1902 u plagos në nëtor të vitit 1944 në vendin Uglarë dhe me këtë rastë këmba e djathë i thye copa – copa. Nuredini, atëherë në moshën 42 vjeçarë dhe Bajrami janë vëllezër.
Të burgosur
1. Nuredin Xhemail Ajdini u burgos në nëntorë të vitit 1960 dhe u dënua tre vjet burg në Vranjë. I mbajti 6 muaj në Vranjë, në moshën 58 vjeç (Sipas kujtesës së haxhi Abudulla Ajdinit, i lindur më 31 janar 1918 në fshatin Maxhere, tani jeton në çerkez, rrethi i Kumanovës, Nuredinit UDB`ja i thoshte se ditën flinte kurse natën punonte për shqiptarët dhe se e urrente me gjithë shpirt regjimin sllavokomunist. Këtë e vërteton edhe djali i mulla Nuredinit, Sadri Ajdini nga fshati Maxhere, i cili jeton në çerkez.).
Fshati Gare
Të vrarë
1. Ali Alija më 15 tetor 1944 u mor nga shtëpia e vet nga pjesëtarët e PSKçK`së, të cilët e vranë ne fshatin Bukovc. Pasi morën Aliun, ata plagosën në dritare të renë e tijë Naxhijën që po ndiqte me dhëmbje vjehrrin.
2. Naxhije Hajredini më 15 tetor 1944 duke shikuar në dritare u plagos pjres pjesëtarëve të PSKçK`së në krahun e majtë. Plumbat ia thyen krahun dhe pas një muaji duke qenë pa ndihmë medicinale, Naxhija vdiq në moshë të re.
3. Refa Ali Ramadani më 16 tetor 1944 u plagos në shtëpinë e vet ne fshatin Gare (kjo është e shoqja e Aliut). U plagos në veshin e majtë vuajti shumë kohë prej plagës së plumbave dhe vdiq më 1952, në moshë të re.
4. Shukri Zulfiu më dhjetor 1944 në fshatin Rovicë e zunë pjesëtarët e PSKçK`së në mulli. Familja e gjeti të vrarë në mal të fshatit Gosponicë. Shukriu u varros në Gare pa ceremoni fetare dhe me rroba. Me moshë ishte afër 40 vjeç (Sipas kujtesës së Muharrem Aliut i lindur më 5 qershor 1927 më Gare, tani jeton në çerkez nga viti 1956, rrethi i Kumanovës i cili rrëfen për vrasjen e familjes së Ali Alisë nga ana e regjimit sllavo-komunist).
Të rënë në frontin e Sremit
1. Shaban Hamdiu, i lindur më 1928, ra dëshmor më 11 prill 1945 në frontin e Sremit. Varri nuk i dihet.
2. Hamdi Beqiri, i lindur më 1923, ra dëshmor më 11 prill të vitit 1945 në frontin e Sremit. Varri nuk i dihet.
Fshati Kurbalia
Të likuiduar
1. Qazim Veseli në nëntorë 1944 në Preshevë u likuidua në kafenenë e Tozës. Me moshë ishte 40 vjeç, varri nuk i dihet.
2. Kurtish Liman Kurtishi nëntor të vitit 1944 në Preshevë u likuidua në kafenenë e Tozës. Në moshë ishte 26 vjeç, varri nuk i dihet.
3. Imer Rama në nëntor 1944 në Preshevë u masakrua në kafenenë e Tozës. Në moshë ishte 50 vjeç, varri nuk i dihet.
4. Isuf Shabani u likuidua më 1912 te Nezaj-Shurdhani. Aty në gropë janë shënë 4 veta.
5. Isen Bilalli i likuidua më 1912 te Nezaj – Shurdhani.
6. Ilaz Ajvazi u likuidua më 1912 te Nezaj – Shurdhani
7. Ibrahim Selmani u likuidua më 1912 te Nezaj – Shurdhani
8.Zimer Idrizin e arrestoi UDB`ja dhe e likuidoi në dhjetor të vitit 1944. Në moshë ishte 33 vjeç. Varri nuk i dihet.
Të vrarë
1. Elmi Jonuzi më shkurt 1845 e morën në shtëpinë e vet dhe e dërguan në mal te vendi Firaja, rrethi i Preshevës, ku me urdhrin e UDB`ës së Preshevës, e vranë në moshën 21 vjeçare.
2. Raqip Halili u vra më 20 nëntor 1944 para derës së shtëpisë së vet në Preshevë. Me moshë ishte 55 vjeç.
3. Hasip Halili u vra më nëntor 1944 para derës së shtëpisë së vet në Preshevë. Në moshë ishte 46 vjeç. Raqipi dhe Hasipi ishin vëllezër.
4. Azem Hysmani u vra më 13 janar 1946 te mali i fshatit Llojan te Guri i Kristë, në moshën 50 vjeçare.
5. Mal Halili e vranë më 18 korrik 1946 në fshat, duke hyrë natën në shtëpi, në lagjen e Nuhallarëve. Në moshë ishte 43 vjeç.
6. Xheladin Ramadani nga lagja e Hasanajve e vranë më 13 shkurt 1944 në Llapushnicë, në moshën 43 vjeçare.
Të plagosur
1. Beqir Bilallin i lindur më 1890, më 23 nëntor 1944 e morën prej shtëpisë dhe e dërguan për ta vrarë bashkë më shumë shqiptarë të tjerë te kafeneja e Tozës. Me plagë plumbi në bark ai u dergj afër tre muaj dhe vdiq prej saj në moshën 54 vjeç.
2. Zeqir Bilalli, i lindur më 1892 u kap nga PSKçK`ja në nëntor të vitit 1949. Zeqiri ishte vëllai më i vogël i Beqir Bilallit.
Të burgosur
1. Gani Jonuzi u burgos në maj të vitit 1946 në Bujanoc dhe u dënua 3 muaj burg. Burgun e mbajti në Bujanoc. Më moshë 16 vjeçar.
2. Rrahman Maksuti u burgos më qershor 1947 në Preshevë dhe u mbajt 15 ditë në burg. Prej torturave dhe rrahjeve brutale, duke bërë edhe eksperimente mbi të, Rrahmani u sëmua psiqikisht dhe pas 3 vjetësh vdiq në moshën 52 vjeçare. Në burgun e Preshevës ia morën tërë familjen: shoqen, vajzën, djemtë dhe vëllezërit. Gjithë familjen ia mbajtën 15 ditë në burg.
3. Zejnulla Maksuti në qershor 1947 në Preshevë u dënua 15 ditë burg. Më moshë 56 vjeç.
4. Bajram Jonuzi në maj të vitit 1946 u arratis në Bullgari ngaqë kërkonin ta vrisnin. Më vonë u shpërngul në Turqi.
Më tetor të vitit 1947 UDB`ja e Preshevës dhe e Bujanocit e tubuan gjithë fshatin te shkolla e Kurbalisë. Aty i mbajtën një ditë. Me atë rast u rrahën veçanarisht shumë:
Zelfi Dauti, 50 vjeç
Idriz Veseli, 37 vjeç
Hamdi Dauti, 46 vjeç dhe
Rrahman Bilalli, 24 vjeç
Përveç meshkujve i morën edhe femrat prej moshës së re deri më plaka. Siç rrëfen Rrahman Bilalli, nënën e tij Hajrije Bilalli, 70 vjeç, UDB`ja e mbajti 24 orë në burg duke e torturuar. UDB`ja mori gjithashtu edhe vajzën 17 vjeçe Sadije Esat Maksuti dhe e torturoi në mal një ditë e një najtë. (Sipa kujtesës së Rrahman Bilallit, i lindur më 25 nëntor 1923 në fshatin Kurbali, jeton tani në Kumanovë që nga viti 1961, i cili rrëfen dëshmi të sakta për torturat e regjimit sllavokomunist në Karadak e gjetiu).
Fshati Relan
Të likuiduar
Adem Xhinollin e likuiduan më 23 nëntor 1944 në Vranjë. Me moshë 50 vjeç. Varri nuk i dihet.
Të burgosur
1. Xhemail Rexhepi u burgos në nëntor 1944 në Vranjë dhe u keqtrajtua e torturua 2 muaj rrsht, aq sa ndejti në burg, në moshën 55 vjeç.
Më 1944 Relani kishte 7 shtëpi shqiptare, prej të cilëve 6 familje u arrestuan prej PSKçK`së. Shtëpitë ua dogjën këtyre personave.
Ramë Rexhepi, 60 vjeç
Xhavit Rexhepi, 65 vjeç (Rama dhe Xhaviti ishin vëllezër)
Hasan Gjinolli, 64 vjeç
Hysen Gjinolli, 65 vjeç
Mustafë Gjinolli, 67 vjeç dhe
Adem Gjinolli, 510 vjeç
(Sipas kujtesës së Shaip Ahmetit, i lindur më 16 maj 1929 në fshatin Relan të Preshevës, prej vitit 1955 u shpërngulë në Kumanovë, i cili rrëfen për torturat fizike dhe psiqike ngaj shqiptarëve të fshatit Relan.
Fshati Inatovc Kokaj
Të likuiduar
1. Mustafë Etem Rashititn më shtator të vitit 1951 dy udbashë shkuan në Zhur të Prizrenit që ta burgosnin. Por Mustafa i vrau të dy udbashët dhe doli në mal me Hasan Alijën e Remnikut. I vranë me tradhti në Zhur të Prizrenit. Mustafa ishte 22 vjeç i shkolluar në Tiranë. Varri nuk i dihet.
2. Rabije Mustafë (shoqja e Mustafës) Kokaj, më shtator 1951 në Zhur të Prizrenit u masakrua nga UDB`ja bashkë me të shoqin Mustafë Etemin. Ishte 20 vjeçe. Varri nuk i dihet.
3. Adan Alija-Remniku më shtator 1951 në Zhur të Prizrenit u zu dhe u vra nga UDB`ja mashkë me Mustafën dhe Rabijën. Me moshë ishte 48 vjeç. Varri nuk i dihet.
Të vrarë
1. Agush Metaj Bresalci u bra në shtator 1951 në Zhur të Prizrenit së bashku me personat e lartpërmendur. Me moshë 35 vjeçar.
2. Qibrije Agush Bresalci u bra nga UDB`ja në shator të vitit 1951 në Zhur të Prizrenit.
3. Rufat Qazimi u vra më nëntor 1944, në moshën 27 vjeçare. Varri nuk i dihet.
Të plagosur
1. Jonuz Halit Rexhepi u plagos në nëntor të vitit 1944 në Pejë. Me moshë 33 vjeçar.
Të burgosur
1. Etem Rushit Rushiti në gusht të vititi 1947 u burgos në Gjilan dhe u dënua me vdekje. Denimi iu shëndrrua në 20 vjet burg. I mbajti 12 vjet në Nish. Vdiq në burg, në moshën 73 vjeçare, nga torturat. Varri nuk i dihet.
2. Muharrem Rushit Rushiti në gusht të vitit 1947 u burgos në Gjilan dhe u dënua me 13 vjet burg, i mbajti 7 vjet. Muharremi, porsi vëllau Etemi, vdiq në burgun e Nishit nga torturat e mëdha.
3. Ajet Rushiti në tetor të vititi 1946 u dënua me 13 vjet burg në Mitrovicën e Sremit, i mbajti 10 vjet burg. Jeton në fshatin Leran.
4. Vehbi Etem Etemi – Kokaj më tetro të vitit 1946 u dënua 6 vjet burg në Prishtinë. I mbajti 1,5 vjet në Prishtinë, kurse 1 vit në Mitrovicë. Me moshë ishte 17 vjeç. Tani jeton në Kumanovë (Sipas kujtesës së Vehbi Etem Rushitit, i lindur më 2 shtator 1929 në fshatin Inatovc kokaj, jeton në Kumanovë që nga viti 1971, i cili rrëfen për ekzekutimet dhe torturat e rënda fizike ndaj familjes Rushiti).
Fshati Strezovc
Të likuiduar
Xai Zymberi u vra në fshatin Sopot më 4 nëntor 1944. me moshë 16 vjeçar. Varri i gjendet në gropën kolektive ndërmjet fshatit Shushevë dhe fshatit Strezovc (Sipas kujtesës së Selim Hasanit, i lindur më 21 prill 1920 në fshatin Stanec të Preshevës, jeton në Kumanovë që nga viti 1965, i cili rrëfen për pushkatimet e fshatarëve në Strezovc.
Të plagosur në frontin e Sremit
1. Ibrahim Asllani u plagos në prill të vitit 1945 ne Frontin e Sremit, në moshën 23 vjeçare.
2. Idriz Neziri u plagos në prill 1944 në frontin e Sremit, 23 vjeç.
Të burgosur
Më 26 dhjetor 1944 pjesëtarët e PSKçK`së i tubuan fshatarët e Strezovcit te shkolla e fshatiti në lagjën Hashan, prej aty i morën pastaj dhe i dërguan në Sopot, ku i futën në bodrumet e shkijeve dhe i mbajtën 24 orë duke i rrahur shumë rëndë, më tortura barbare. numri më i madh mbetën me pasoja të rënda jetësore, i njohur është haxhi Kadri Ramadani, të tjerët u shëruan me lëkura deshi, siç është Isuf Limani etj.
Torturat dhe rrahjet e rënda i pësuan këta shqiptarë:
1. Jahi Rrahimi, 50 vjeç
2. Muharrem Rrahimi, 45 vjeç
3. Kadri Ramadani, 45 vjeç
4. Isuf Limani, 55 vjeç
5. Isa Musliu - çavadar, 45 vjeç dhe
6. Zejadin Ganiu, i njohur me emrin Ganush, 44 vjeç
Këta persona nuk pajtoheshin me regjimin sllavo-komunist, por kërkonin rend demokratik, prandaj u rrahën deri në vdekje (Sipas kujtesës së Sulejman Asllanit, i lindur më 21 qershor 1930 në Strezovcë, lagja Hashan, jeton në Kumanovë që nga viti 1960, i cili rrëfen për torturat e regjimit sllav ndaj shqiptarëve).
Fshati Bërçec
Të likuiduar
1. Ibrahim Ibrahimi, i lindur më 1915, u vra më 12 nëntor 1943 në vendin Mërtvani Most, në rrugën që shpie në Pirot.
2. Zeqi Azirin e likuiduan bullgarët dhe partizanët më 16 korrik 1943, te vendi çerticë. Ishte 28 vjeç.
Të burgosur
Bushat Ibrahimi, i lindur më 19000, u dënua 6 muaj burg në vitin 1945 në Vranjë (Sipas kujtesës së Gani Ibrahimit, i lindur më 24 prill 1928 në fshatin Bërçec rrethi i Preshevës, tani jeton në çerkez, rrethi i Kumanovës, i cili rrëfen për zhdukjen e shqiptarëve pa gjykim nëpër burgjet serbosllave.
Fshati Buhiç
Të likuiduar
1. Gani Rama në nëntor të vitit 1938 u vra në fshaitn Babuç Babë. Varri nuk i dihet. Ishte 31 vjeç.
2. Fazli Rama në nëntor të vitit 1944 u vra në Llapushticë afër Urave, në moshën 60 vjeç. Varri nuk i dihet.
3. Emin Ismaili u vra në korrik të vitit 1943 në rrugën e fshatit Miratovc ndërmjet Preshevës dhe Tërnavës, në moshën 50 vjeç. Varri nuk i dihet.
4. Arif Rashiti u vra më 1912 në Peçenë në moshën 52 vjeçare. Varri nuk i dihet.
Të vrarë
1. Bislim Arifi u vra më 1934 në fshatin Buhiç, te Bathishta në moshën 50 vjeç.
Të plagosur
1. Haqif Halimi u plagos më 16 shator 1944 në fshatin Lluçan afër Bujanocit. me moshë 30 vjeç.
2. Raqip Halimi, i lindur më 1912, u plagos më 26 prill 1943 në fshatin Domorovc.
Të rënë e të plagosur në frontin e Sremit
1. Etem Emini ra dëshmor më 12 prill 1945 në frontin e Sremit në moshën 19 vjeçar. Varri nuk i dihet.
2. Riza Berisha u plagos më prill 1945 në frontin e Sremit në moshën 33 vjeç.
3. Shaqir Berisha u plagos në prill 1945 në frontin e Sremit, në moshën 27 vjeç.
Të burgosur
1. Raqip Halimi u arrestua në tetor të vitit 1947 dhe u dënua me vdekje nga Gjykata e Prishtinës, dënim që iu shëndrrua në 20 vjet burg, prej të cilëve 5 vjet i mbajti në burgun e Mitrovicës së Sremit.
2. Shefki Halimi u arrestua më 1947 dhe u dënua me 3 vjet burg në moshën 25 vjeç.
3. Kamer Arifi në gusht të vitit 1951 u arrestua nga UDB`ja e Preshevës pët të shpëtuar nga burgu ai iku nga arresti në Bullgari, prej nga kaloi në Turqi dhe më në fund në Francë, ku vdiq (Sipas kujtesës së Sejdi Halimit i lindur më 1 shator 1937 në fshatin Buhiç, jeton në Kumanovë që nga viti 1956 dhe Rufat Halimi i lindur më 6 gusht 1929 në Buhiç, jeton në Kumanovë që nga viti 1956 të cilët rrëfejnë për zhdukjen e shqiptarëve të pafajshëm në këtë fshat).
Fshati Tërnavë
Të likuiduar
1. Nexhip Zeqiri i likuidua nga OZN`ja e Vranjës në janar të vitit 1945 vetëm pse mbante libra të Shqipërisë. Me moshë ishte 27 vjeç, varri nuk i dihet.
2. Imer Qazim Dulla u likuidua nga OZN`ja e Vranjës më 1946. Me moshë ishte 30 vjeç. Varri nuk i dihet.
3. Shefki Ibrahimi, një nga luftëtarët e Sylë Hotlës i ardhur në shtëpi dhe i strehuar në plevicën e një fshatari, më 1946 u kap nga UDB`ja dhe u dërgua në Vranjë, ku e likuiduan në moshën 25 vjeç.
4. Kasum Bajrami u likuidua më 1944 te Vorrët e vjetra, rovina në moshën 35 vjeç. Varri nuk i dihet.
5.Hafëz Selimi u likuidua nga UDB`ja në vitin 1944, bashkë me Kasum Bajramin te vorret e vjetra në moshën 34 vjeç. Varri nuk i dihet.
6. Emin Ismajli u likuidua më 1944 te Rovina, në kohën që në Tërnavë kishte ardhur si mik nga Buhiçi, në moshën 26 vjeç.
7. Zeqirja Osman Emini e likuidoi në vitin 1945 OZN`ja e Vranjës, në moshën 24 vjeç.
8. Isa Misini u likuidua më 1945 nga UDB`ja te Lugi i Ukës, në moshën 30 vjeç.
9. Arif Misini u bra në vitin 1946 në Gruhali, më haxhiun e Lepovicës - komuna e Gjilanit, ne moshën 45 vjeç.
10. Bejzad Azemi u likuidua më 1945 nga Brigada XVI te Bukuroca e Keqe, ne moshën 22 vjeç. Varri nuk i dihet.
Të vrarë
1. Haki Limani, profesor u mbyt më 26 dhjetor 1965, duke u shkelur me automobil nga UDB`ja në rrugën e Fushë Kosovës.
2. Hebib Jahiu u vra më 1944 në Tërnavë, te rruga e trenit, në moshën 26 vjeç.
3. Ibrahim Shahini u bra më 1944 te fshati Malazez i Tërnavës në moshën 34 vjeç.
Të rënë në frontin e Sremit
Qail Arifi ra dëshmor në prill të vitit 1945 në Shid, fronit i Sremit. (sipas kujtesës së Bajram Habibit i lindur më 4 maj 1935 në Tërnavë, jeton në Preshevë dhe Rexhep Zulfiut, i lindur më 1 maj 1936 në Tërnavë, mësues të cilët thonë se fshati Tërnavë përjetoi tragjedi kombëtare të rëndë me gjenocidin e sllavokomunisteve).
Fshati Rahovicë
Sipas kujtesës së Isen Pajas, i njohur me emrin Cen Paja, në fshaitin Rahovicë janë zhdukur shumë shqiptarë.
Të likuiduar
1. Halim Hajdini u likuidua më 1944 në moshën 20 vjeç nga UDB`ja . Varri nuk i dihet.
2. Ilaz Hasanin e likuidoi në vitin 1944 UDB`ja në moshën 30 vjeç. Varri nuk i dihet.
3. Xhafer Zulfiun e likuiduan të lidhur në vitin 1945 në Vranjë. Varri nuk i dihet.
4. Izair Sadiku, i lindur më 1957 e mbytën më 1983 në Split, në APJ`në e atëhershme. Varri nuk i dihet.
Të vrarë
1. Azem Nexhmedinin e vranë më 1944 në Bilaç, sllavokomunistët 40 vjeç
2. Jonuz Rashitin e vranë më 1944 te Prroni i Madh, 60 vjeç
3. Murat Selmanin e vranë më 1944 në Bilaç, 41 vjeçar.
4. Ruzhdi Nazifin e vranë më 1944 në Bilaç, 20 vjeçar.
5. Nevzad Beqirin, e vranë më 1944 te Udha e Frengit - te kulla e Bukurocës, në moshën 60 vjeç.
6. Sadik Sadikun e vranë më 1944 në fshatin Zhunicë, në moshën 60 vjeç.
7. Ramadan Hamidin e vranë më 1944 në Brodosellë, fshat slalv në moshën afër 70 vjeç.
8. Hasan Emërllahun e vranë më 1944 në shtëpi të vet. Pjesëtarët e PSKçK`së e mbytën me drunj.
9. Amet Kishan e mbytën me ndru ne shtëpi të vet më 1945. Ishte 52 vjeçar.
10. Tefik Asllanin e vranë më 1945 në fshat, te lagja Bullaj në moshën 60 vjeç.
11. Avdi Muhaxhirin u vranë më 1944 në mulli të Bukurocës duke ngrënë bukë, më moshë 60 vjeçar.
12 Shaban Neziri u bra më 1944 në arat e Bukurocës, 60 vjeç.
13. Adem Rufati u vra më 1944 në Bilaç, 25 vjeç.
Të plagosur
 
1. Ferat Latifi u plagos më 1944 në fshatin Bilaç, 52 vjeç.
2. Abdulla Aliu u plagos më 1944 në Zhunicë, 40 vjeç.
3. Ajdin Aliu u plagos më 1944 në Bukurocë, 65 vjeç
4. Ramadan Avdyli u plagos më 1944 në Bushtran, 50 vjeç.
 
Të vrarë më 1912
 
Në vitin 1912 u vranë 9 shqiptarë nga dora e zezë e sllavit, pesë prej të cilëve, siç thotë xha Cenë Paja janë:
 
1. Emin Nuredini, i vrarë në fshat para shtëpisë së vet.
2. Mustafë Kamberi i vrarë në fshat te lumi i Rahovicës.
3. Fejzulla Shabani i vrarë te kulla e Bukurocës
4. Abaz Emini, i vrarë në Kumanovë dhe
5. Ahmet Beqiri, i vrarë në Kumanovë.
 
Xha Cenë Paja thotë janë vrarë edhe 4 të tjerë, 2 vajza dhe 2 djem por emrat nuk i kujtohen.
 
Të burgosur
 
1. Hamdi Hajdini u burgos më 1981 në Stara Gradishka de u dënua 12 vjet burg, prej të cilëve i mbajti 9.
2. Amet Jakupi më 1972 u dënua 6 muaj burg, kurse i mbajti 3 muaj. U dënua sepse e kishte fyer Titon. Ishte 45 vjeç.
3. Rabit Emini më 1982 u dënua me 6 muaj burg dhe më vonë përsëri u dënua me 2 herë me nga 3 muaj sepse kishte fyer Sllobodan Millosheviqin.
4. Muharrem Jakupi më 1961 u dënua me 1 vit burg në moshën 50 vjeç, dhe nuk e mbajti deri në fund.
 
Rainca
Të likuiduar
 
1. Xhemshit Kadriu u bra më nëntor 1909 nga serbet e Vranjës. Varri nuk i dihet.
2. Sulejman Rainca, hoxhë, u likuidua më 1912 te vendi Moravicë duke e shtënë në lym afër lumit. Kufoma iu gjet pas shtatë ditë angazhim të fshatarëve dhe të preshevarëve.
3. Ajet Jahiu, i njohur me emrin Ajet Rainca, me iniciativën e UDB`së u vra më 1946 afër fshatiti Gare. E vrau një shkok i tij në gjumë. Ky sihte Nexhip Hajdar Kadria. Për këtë ngjarje ka dëshmuar Shemsi Iliazi dhe Fazli Fazliu nga fshati Zhunicë.
 
Të vrarë
 
1. Sali Iseni i lindur më 1880, u vra në nëntor të vitit 1944 në katund, 64 vjeç.
2. Nezir Arifin, i lindur më 1900 në nëntor të vitit 1944 e nxorën prej një plevice në fshat dhe aty e vran, 44 vjeç.
3. Imer Jahija, i lindur më 1888 u vra në nëntor të vitit 1944 te rruga hekurudhore, 66 vjeç.
4. Shefki Imeri i lindur më 1914 u bra në nëntor të vitit 1944 në Lotovicë ditën e Bajramit të madh, 30 vjeç.
5. Tefik Mehmeti i lindur më 1918 u vra në nëntor të vitit 1944 në Lotovicë ditën e Bajramit të madh, 26 vjeç.
6. Feta Arifi i lindur më 1880 u bra në nëntor të vitit 1944 te Mulliri i Ukajve përbmi Raincë, në moshën 64 vjeç.
7. Ibrahim Halimi i lindur më 1890 u masakrua në nëntor të vitit 1944 në Vranjë, në moshën 54 vjeç.
8. Nuredin Veseli, i lindur më 1887 u vra në nëntor të vitit 1944 te kafeneja e Tozës në Preshevë, në moshën 57 vjeç.
==== Fshati Bugarinë ====
Të likuiduar:
1. Ibish Qerimi u vra në nëntor të vitit 1944 në Pçinjë. Varri nuk i dihet. (Sipas kujtesës së Qerim Qerimit, i lindur më 24 gusht 1928 në fshatin Bugarinë, tani jeton në fshatin çerkez të Kumanovës që nga viti1965, i cili rrëfen në rrethanat e krijuara në fshatin Bugarinë pas Luftës së Dytë Botërore.
Të rënë në Frontin e Sremit
1. Aziz Ismaili ra dëshmor në prill të vitit 1945 në Shid, Fronti i Sremit, në moshën 30 vjeçare.
 
==== Fshati Muhaxhieret([[Kokaj]])Ranatoc ====
; Të vrarë
 
1. Daut Rrahmani [[Kokaj]], u fra në afërsi të hekurudhes në vijen frontale me 28 gusht 1944- (Sipas kujtesës së Mihrije Rahim Rrahmanit, e lindur më 10 shkurt 1922 në fshatin Strezovc, jeton në çerkez që nga viti 1965, e cila rrëfen për sjelljet barbare të regjimit sllavo-komunist.
 
2.Shaban Haliti u vra më 25 nëntor 1944 afër fshatit Maxhere në moshën 53 vjeçare.
 
==== Fshati Bukoc ====
; I likuiduar
 
Haki Emini (Sipas kujtesës së nënës Sadije Emini e lindur më 22 prill 1910 në fshatin Nasalcë jeton në çerkez që nga viti 1963 e cila rrëfen për regjimet që ushtruan presion ndaj popullatës shqiptare) i lindur më 1939 u vra më 10 gusht 1961 në Podgoricë, në moshën 22 vjeçare sa kohë ishte në shërbim ushtarak.
==== Shushaja e poshtme ====
; Të likuiduar :
 
Mustafë Agushi u vra në nëntorë të vitit 1944 në rrugën Kumanovë – Vranjë, në moshën 24 vjeçare. Thuhet se atë e masakroi Kira i Shkupit. Varri nuk i dihet (Sipas kujtesës së Naxhije Maliqit, e lindur më 1923 në fshatin Shushaja e poshtme rrethi i Preshevës, kurse prej vitit 1977 jeton në Kumanovë, e cila rrëfen për vrasjet dhe burgosjet e fshatrave të Shushajës) (Sipas kujtesës së Elmi Nevzad Osmanit, i lindur më 15 shtator 1915 në fshatin Shushaja e Poshtme, i cili rrëfen për regjimin sllavo-ortodoks dhe për presionin e tij për çrrënjosjen e elementit shqiptar në këto troje).
==== Fshati Bilincë, Lagja Kukaj ====
;Të likuiduar
 
1. Shaban Ramadani i njohur Ramë, u vra më 20 nëntor 1912 në Berçec ( në mal) në moshën 50 vjeçare. Varri nuk i dihet.
2. Fejzulla Kukaj u vra më 3 nëntor 1913 te lagja Kukaj në Selishtë, 25 vjeçar. Varri nuk i dihet.
3. Qahil Rexhepi u vra më 24 mars 1945 në Split. Varri nuk i dihet.
4. Rrahim Murtezi u vra më 26 tetor 1912 në Bilincë, në moshën 40 vjeçare. Varri nuk i dihet.
5. Xhemail Rexhepi u vra me fëmijën në dorë më 12 dhjetor 1944 te Lama e Mehes, lagja Kukaj në moshën 35 vjeç.
 
; Të Plagosur
 
Iliaz Bislimi më 25 nëntor 1944 në Muçibabë, 32 vjeç.
Të Burgosur
Me pretekst se janë marrë më kontrabandën e arit, shefi i UDB`së Jova Gariq kapi një grup qytetarësh të cilët në stacionin policor i rrahte deri në alivanosje dhe i keqtrajtonte Trifko Tankosiqi. Këta ishin:
1. Hamid Kukaj, i cili arrestua më 24 dhjetor 1956 dhe u mbajtë 8 ditë në burg, në stacionin e Zhegrës.
2. Isa Limani, i cili u burgos më 24 dhjetor 1956 dhe u mbajtë 8 ditë në burg, në stacionin e Zhegrës.
3. Idriz Bilalli, në moshën 40 vjeç.
4. Halit Arifi, 36 vjeç.
5. Demir Rexhepi, 45 vjeç.
6. Halil Jahija, lagja Muhaxher, 27 vjeç.
7. Hamid Kukaj, 25 vjeç.
8. Qerim Sylejmani, lagja Pograxhë, 35 vjeç.
9. Banush Sulejmani, 35 vjeç.
10. Ahmet Rashiti, 32 vjeç.
|-
 
-------------------------------------------------------------------------------
==== Fshati Peçenë ====
; Të vrarë
 
1. Avdi Demiri, lagja Zubve u vra më 6 nëntor 1944 në fshatin Sefer nga ana e pjesëtarëve të PSKçK`së në moshën 52 vjeçare.
2. Bajram Demiri, lagja Zubve u vra më 22 nëntor 1944 në malin Buçuvinë në moshën 45 vjeçare. Avdiu dhe Bajrami vëllezër.
3. Kadri Asllani u vra më 22 nëntor 1944 të hekurudha e Preshevës në moshën 50 vjeçare (Sipas kujtesës së Nuhi Avdiut, i lindur më 4 janar 1939 në fshatin Peçenë – lagja Zubve, jeton në Kumanovë që nga viti 1961, i cili rrëfimin e vet e mbështet në kujtesën e gjyshit të tij dhe rrëfen për djegjen e familjes së tij në fshatin Peçenë).
Fshati Peçenë, që ka lagjën e Zubve, të Bulloshve dhe të Haxhve gjendet 20 km në perendim të qytetit të Preshevës. Përkujtojmë tragjedinë e një familjeje në vitin 1916-1917, kur ky vend ishte i okupuar nga okupatori bullgar. Pas vendosjes së administratës bullgare, u rekrutuan shumë të rinj dhe u dërguan në Bullgari. Këta nuk ishin ushtarë të rregulltë, por të ashtuquajtur Trudakë, dhe maltretoheshin në mënyrat më të ndryshme. Prej lagjës Haxh ishte rekrutuar një djalosh më emrin Zija. Prej maltretimeve të mëdha që i bëheshin u detyrua të ikte nga ushtria bullgare në shtëpi. Pas ikjes së tij, bullgarët lëshuan flet arrestimin për zënien e tij (me qëllim të kthimit të tij në ushtrinë bullgare). Administrata ushtarako – policore një ditë kishe dërguar bullgarë të veshur me uniforma në lagjën e Zubve për të marrë kryeplakun e fshatit që së bashku me të të shkonin te shtëpia e Zijait dhe ta arrastonin. Për fat të mirë kryeplaku nuk kishte ndodhur në shtëpi prandjaj në vend të tij morën një fshatar tjetër që quhej Islam Bilalli. Ky shkoi në lagjën Haxh deri te shtëpia e Zijait, hyri brenda dhe i tha nënës së Zijait: A ka ardhur Zijai nga Bullgaria, sepse po e kërkojnë bullgarët. Nëna e Zijait u përgjigj se nuk ka ardhur, edhe pse Zijai ishte fshehur afër shtëpisë, në mal. Bullgarët duke dyshuar se nëna gënjente filluan ta rrihnin në oborr. Zijai duke parë se po i rrihnin nënën shtiu me pushkë në bullgarët me qëllim që ti trembte.
Ata filluan të iknin dhe u kthyen në stacionin e tyre. Me të arritur ata treguan se ç`kishte ndodhur. Por u shërbyen edhe me genjeshtrëa. Ata thanë se Islami i kishte thënë Zijajit: Merre pushkën dhe vriti bullgarët, sepse kanë ardhur të të arrestojnë. Komanda bullgare urdhëroi menjëherë një grup prej dhjetë vetash (ushtarë) dhe u tha që të shkonin në lagjën e Zubve dhe të bënin çka të donin me Islamin dhe familjen e tij.
Bullgarët arritën në këtë lagje, e thirën Islamin dhe e urdhëruan që të shkonte me ta. Ai u nis, por i kërkuan që edhe familja e tij të shkonte me ta. Kështu pas bullgarëve shkuan Islami, nëna e tij, gruaja me katë fëmijë. Në të dalë nga lagja, bullgarët biseduan njëri me tjetrin se çtë bënin me ta. Njëri kishte propozuar që t`i pushkatonin, tjetri që ti therrnin, kurse i treti kishte propozuar që ti hudhnin në zjarr.
Islami kur i dëgjoi këto fjalë ( ai e dinte gjuhën bullgare) kishte bërtitur me sa të që kishte: O ju fshatarë, të ma bëni hallal, se unë e pata me gjithë familjen time !
Bullgarët e dërguan Islamin me familje në mal aty afër ku kishte togje dushku, i përgaditur si ushqim dimëror për kafshët. Aty e lidhën për një dru stogut të dushkut ia dhanë zjarrin. Kur zjarri mor hov të madh, bullgarët filluan t`ia hudhnin në zjarr fëmijët me rradhë një nga një, pastaj nënën dhe gruan dhe më në fund pasi kishte përa këtë skenë të tmerrshme u hodhën edhe atë. Prej atëherë ky vend quhet vendi ku është djegur Islami me familje. Këtë ngjarje tragjike e kanë kallëzuar edhe shumë fshatarë të tjerë gjë që tregon se ajo është përcjellë prej brez në brez, por edhe fshatrat përreth e mbajnë ende të freskët në kujtesë këtë ngjarje.
Për fat të keq, dëshmitar që kanë parë këtë ngjarje nuk ka sepse ajo ka ndodhur në vitin 1916-1917.
==== Fshati Gruhali ====
;Të vrarë
 
Rashit Saqipi u vra më 25 nëntor 1944 në vendi Gruhali.
 
==== Fshati Buhiç ====
 
;Të likuiduar
 
Fazli Rama u vra më nëntor të vitit 1944 ne vendin të Urat me moshë 60 vjeç. Varri nuk i dihet.
 
;Të rënë në fronit e Sremit
 
Etem Emini ra dëshmorë më 12 prill 1945 në frontin e Sremit. 19 vjeçar. Varri nuk i dihet.
 
;Të plagosur
 
1 Haqif Halimi u plagos më 16 tetor 1944 në Bujanoc në moshën 36 vjeçare.
2. Ragip Halimi u plagos më 11 qershor 1944 në vendin Hodonovc në moshën 31 vjeçare.
 
;Të burgosur
 
Raqip Halimi u gjykua në Prishtinë në vitin 1947 dhe u dënua me 20 vjet burg, por i mbajti 5 vjet në Sremska Mitrovicë. Vdiq më 1988 në Kumanovë (Sipas kujtesës së Rufat Halimit i lindur më 6 gusht 1929 në fshatin Buhiç, prej vitit 1956 jeton në Kumanovë i cili rrëfen për likuidimet vrasjet dhe plagosjet e popullatës shqiptare në Buhiç).
 
==== Fshati Norçe ====
;Të likuiduar
 
1. Destan Jashar Agushi, i njohur me emrin Destan Norça, i lindur më 1898 u masakrua në fshatin Mateç në moshën 49 vjeçare. Destanin e gdhendën si gdhendet druri, ia nxorrën sytë dhe ia prenë gjymturët. Atë e masakruan Gjerasim Stankoviqi, farkëtarë i njohur me emrin Dajço, Sllavko Dimitrijeviq dhe vëllai i tij Stanimir Dimitrijeviq të tre piroqanë që si kolonistë jetonin në fshatin Mateç të Kumanovës. Destanin e likuiduan më 22 nëntor 1947 së bashku me çefin e Likovës në vendin te Prroni i Vorreve, nja 700 metra larg fshatit Mateç, mu te Dardha e Shaqirit, në rrugën që shpie nga Mateçi për në fshatin Llopat.
2. Hafëz Nuredini i lindur më 1905 u masakrua më 7 dhjetor 1944 te Kafeneja e Tozës në Preshevë.
3. Faik Selimi u likuidua në nëntorë të vitit 1944 në Surdulicë në moshën 30 vjeçare.
4. Halil Esatin e likuiduan më 1945 jashtë Preshevës. Me moshë ishte 22 vjeçar. Varri nuk i dihet.
 
;Të vrarë
 
1. Xhavit Nuredinin e vranë më 22 nëntorë 1944 në stacionin hekurudhor të Preshevës në moshën 32 vjeçar. Hafëzi dhe Xhaviti ishin vëllezër.
2. Ali Etemi u vra më 22 nëntor 1944 mbi Gere, në moshën 47 vjeçar.
3. Mustafë Saqipi u vra më 22 nëntorë 1944 në stacionin hekurudhor të Preshevës kishte 45 vjeç.
4. Ejup Eminin më 3 shtator 1944 e mbytën më dru në shtëpinë e vet në moshën 41 vjeç.
Të rënë në frontin e Sremit
Riza Miftari u vra më 12 prill 1944 në Frontin e Sremit në moshën 21 vjeç.
 
;Të plagosur
 
1. Muharrem Sabedini u plagos më 12 shator 1944 në stacionin hekurudhor të Preshevës, 50 vjeçar.
2. Halim Qazimi u plagos më 4 shator 1944 të Guri i Zi, në moshë 38 vjeç.
3. Vesel Hasani u plagos më 6 nëntor 1944 të Guri i Zi në moshë 36 vjeç.
 
;Të burgosur.
 
1. Xhavit Saqipi më 1945 u dënua 15 vjet burg. E keqtrajtuan fizikisht në mënyrë brutale dhe e likuiduan në Nish, duke fajësuar kinse kishte vrarë një partizan. Në moshë ishte 30 vjeç (Sipa kujtesës së Gani Nuredinit i lndur më 22 shator 1928 në fshatin Norçe rrethi i Preshevës, i cili rrëfen për masakrën e babait të tij Hafëz Nuredinin në kafenenë e Tozës).
==== Fshati Ilincë ====
; Të likuiduar:
 
1. Selim Demi Selimi u vra më 1 maij 1945 në Vinkovc në moshën 23 vjeçare. Varri nuk i dihet.
2. Ejup Rexhepi – Selimi u vra më 16 nëntor 1944 në Preshevë te kafeneja e Tozës. Me moshë ishte 25 vjeçar. Varri nuk i dihet.
 
;Të vrarë
 
1. Adem Ademin e vranë më 25 nëntorë të vitit 1945 në Ilincë në moshën 40 vjeçare.
2. Rushit Hajrizin e vranë më 25 nëntor të vitit 1945 në Ilincë në moshën 42 vjeçar.
3. Hajdin Salihun e vranë më 22 shtator 1944 në Leran në moshën 50 vjeçare.
4. Ramë Dalipin e vranë më 22 shtator 1944 në Leran në moshën 55 vjeçare.
5. Belul Feratin e vranë më 22 shtator 1944 në stacionin hekurudhor të Preshevës, në moshën 51 vjeçare. E vranë me bomë pjestarë e PSKçK`së.
6. Hajredin Eminin në nëntorë të vitit 1947 në fshatin Ilincë e mbytën me dru në shtëpinë e vet. Me moshë 60 vjeçar.
7. Rexhep Zymberi u vra më 22 nëntor 1944 në fshatin Sllubicë, 33 vjeç.
8. Bajram Bislimi u vra më 22 nëntor 1944 në fshatin Caravajkë në moshën 21 vjeçare.
Të plagosur
Maliq Maliqi u plagos në tetor të vitit 1944 në fshatin Vërban në moshën 40 vjeç.
 
;Të burgosur:
 
Më 25 nëntor të vitit 1944 i morën gati të gjithë fshatarët e Ilincës dhe i futën në xhami në të cilën i mbajtën 5 ditë. Pastaj i dërguan në stacionin hekurudhor të Preshevës ( në barakë) ku i mbajtën 60 ditë dhe ku u ra tifoja, kurse të tjerët i dërguan në Vranjë. Prej kësaj sëmundjeje të rëndë në barakën e stacionit hekurudhor të Preshevës vdiqën.
1. Xhafer Ademi, 16 vjeç
2. Hetë Azem Ademi, 16 vjeç
3. Sherif Ademi, 65 vjeç dhe
4. Ismajl Zymberi, 45 vjeç
Në barakë qëndruan të burgosur 60 ditë këta persona:
1. Zair Selimi, 53 vjeç
2. Zeqir Selimi, 48 vjeç
3. Qail Selimi, 22 vjeç ( Zairi dhe Zeqiri ishin vëllezër kurse Qaili kusheriri i tyre)
4. Isuf Dalipi (hoxhë) u njohur me emrin Cuf, 55 vjeç
5. Hajrush Ademi, 56 vjeç
6. Selman Beluli, 52 vjeç
7. Fuat Beluli, 49 vjeç (Selmani dhe Fuati ishin vëllezër)
8. Riza Kadriu, 18 vjeç
9. Sinan Ramadani, 21 vjeç
10. Fazli Xhelili. 24 vjeç
11. Shaip Emini, 32 vjeç
12. Hamdi Emini, 28 vjeç
13. Rexhep Maliqi, 58 vjeç
14. Faik Elezi, 55 vjeç
Në burgun e Vranjës u dërguan:
1. Hamid Shaqiri, 55 vjeç
2. Shaban Ademi, 45 vjeç
3. Ramiz Miratoca, 50 vjeç (nga Miratoca)
4. Ruzhdi Haliti, 40 vjeç
5. Hajrulla Miratoca, 36 vjeç
6. Sulejman Zhunica, 60 vjeç nga fshati Zhunicë
7. Jakup Zhunica, 59 vjeç, nga Zhunica e vranë në Tabanoc
8. Vebi Derri, 50 vjeç, nga Presheva e vranë në Tabanoc
9. Haki Derri, 37 vjeç ( nga Presheva, kusheriri i Vebi Derrit)
10. Adem Kamberi, 60 vjeç (nga Miratoca jeton në Preshevë)
11. Qemajl Presheva, 20 vjeç nga Presheva dhe
12. Qail Corrotica, 36 vjeç nga Corrotica
Të gjithë këta persona që u dërguan në burgun e Vranjës UDB`ja i likuidoi dhe asnjërit nuk i dihet varri. Këtë e vërteton edhe Shaban Arifi, i cili shpëtoi rastësisht.
 
Ata që i shpëtuan plumbit:
1. Sejdi Selimi, 24 vjeç nga fshati Ilincë
2. Hamid Shaqiri, 55 vjeç nga Ilinca
3. Shaban Arifi, 47 vjeç nga Ilinca
4. Xhemail Presheva, 60 vjeç nga Presheva
5. Rexhep Xhemaili, 24 vjeç nga Presheva
6. Jonuz Doda, 62 vjeç nga Presheva
7. Nazmi Jonuzi, 30 vjeç nga Presheva
8. Riza Maliqi, 26 vjeç nga Presheva
9. Zymber Kurbalia, 16 vjeç nga fshati Kurbali
10. Habi Seferi, 15 vjeç nga fshati Raincë (Sipas kujtesës së haxhi Sejdi Selimit, i lindur më 25 mars 1920 në Ilincë, tani jeton në Kumanovë që nga viti 1956)
 
==== Fshati Maxhere ====
Të vrarë: Mustafë Arifi u vra në nëntorë të vitit 1944 në fshatin Bërçec, ku e ka edhe vorrin. Pjesëtarët e PSKçK`së e morën prej mali tek priste dru, te vendi Kastron në moshën 35 vjeçare dhe e vranë.
Të plaogusur:
1. Bajram Xhemail Ajdini, i lindur më 1913, u plagos në nëtor të vitit 1944 në stacionin hekurudhor të Preshevës
2. Nuredin Xhemail Ajdini, hoxhë, imam i fshatit, i lindur më 1902 u plagos në nëtor të vitit 1944 në vendin Uglarë dhe me këtë rastë këmba e djathë i thye copa – copa. Nuredini, atëherë në moshën 42 vjeçarë dhe Bajrami janë vëllezër.
Të burgosur_:
1. Nuredin Xhemail Ajdini u burgos në nëntorë të vitit 1960 dhe u dënua tre vjet burg në Vranjë. I mbajti 6 muaj në Vranjë, në moshën 58 vjeç (Sipas kujtesës së haxhi Abudulla Ajdinit, i lindur më 31 janar 1918 në fshatin Maxhere, tani jeton në çerkez, rrethi i Kumanovës, Nuredinit UDB`ja i thoshte se ditën flinte kurse natën punonte për shqiptarët dhe se e urrente me gjithë shpirt regjimin sllavokomunist. Këtë e vërteton edhe djali i mulla Nuredinit, Sadri Ajdini nga fshati Maxhere, i cili jeton në çerkez.).
== Kokaj ==
Të vrarë, të plagosur dhe të internuar: Idriz Rashit-Koka, lindur më 1908 në familjen Rushiti të fshatit Kokaj ishta vëllai i pasë Hetës, Muharremi dhe Destanit, pas pushtimit bullgar të anës moravës dhe Kardakut, kalon me banim në Gjilan. Idrizi ishte plagosur nga bullgarët në një konflikt të armatosur dhe shkëmbim zjarri te vendi i quajtur Drum të Mali i Hysenit- Magjerës, ku ishte edhe përkarshi Stanica e bugarëve te Seferët në pranverën e vitit 1942, aty kishte treguar një guxim e trimëri, ndonëse i plagosur në njërin krah, e kishte përgatitur revolën me dhëmbë, për të mos u rënë në dorë armikut, deri sa kishte arritur kusheriri i tij(Haziri) për ta tërhequr me një qerre me trinë, deri në shtëpi.
Së fundi nga plagët e marra vdekjeprurse ishte plagosur gjatë luftimeve për mbrojtjen e trojeve etnike në hyrje të Lluqanit me 28 gusht 1944 në vijën e frontit te Maja e Kikës dhe përgjat udhës së frengit me 1944, vdesë rrugës për Gjilan në hyrje të Dobëqanit(Mireshit) dhe varroset në varresat e Gjilanit, ku jetonte me nderime qytetare si dëshmor i asaj lufte. Idrizikishte lënë një djal, Ismajlin dhe tre vajza në jetë. Nga Familja Rashiti vëllai i Idrizit, Muharrem Rushit dhe Hetem Rushiti(Hetë Koka) në gusht të vitit 1947 u burgosën në Gjilan dhe u dënua me 13 vjet burg, i mbajti 7 vjet. Muharremi, porsi vëllai Hetemi i denura me 35 vjetë burg, vdiq në burgun e Nishit, si përgjegjës i forcave shqiptare nënprefekturën e Gjilanit, ku ndodhi vrasja dhe arrestimet e grupit në Livoçë pas depërtimit nga Serebia në vitin 1943. Të burgosur. 7. Ajet Rushiti në tetor të vititi 1946 u dënua me 13 vjet burg në Mitrovicën e Sremit, i mbajti 10 vjet burg. Jetoi nga viti 1975 në fshatin Leran. 8.Vehbi Hetë – Kokaj më tetor të vitit 1946 u dënua 6 vjet burg në Prishtinë. I mbajti 1,5 vjet në Prishtinë, kurse 1 vit në Mitrovicë. Me moshë ishte 17 vjeç. Jetoi pas Aksionit të Armëve i shpërngulur në Kumanovë (Sipas kujtesës së Vehbi Etem Rushitit, i lindur më 2 shtator 1929 në fshatin Kokaj, jetoi në Kumanovë që nga viti 1971, i cili rrëfeu për ekzekutimet dhe torturat e rënda fizike ndaj familjes Rushiti).
Të vrarë, burgosur dhe vdekur në burgjet serbe 9.Mustafë Hetem Rashiti pas një përleshje më dy udbash gjatë arrestimit të tij në Remnik që shkuan ta burgosnin. Por, Mustafa i vrau të (dy udbashët) dhe doli në mal me Hasan Alijën e Remnikut. Ata u vranë me tradhti në vendkalimin kufitar te Bistrica të Prizrenit. Mustafa ishte 21 vjeç i shkolluar në Tiranë. Varri nuk i dihet. 9.Rabije (shoqja e Mustafës) Kokaj, më shtator 1951 në Zhur të Prizrenit u masakrua nga UDB`ja bashkë me të shoqin Mustafë Etemin. Ishte 20 vjeçe. Varri nuk i dihet. Hasan Alija-Remniku më shtator 1951 në Zhur të Prizrenit u kap dhe u vra nga UDB`ja mashkë me Mustafën dhe Rabijën. Me moshë ishte 48 vjeç. Varri nuk i dihet.Të vrarë me atë aksion kanë mbetur edhe. Agush Metaj Bresalci u bra në shtator 1951 në Zhur të Prizrenit së bashku me personat e lartpërmendur. Me moshë 35 vjeçar. Qibrije Agush Bresalci u vra nga UDB`ja në shator të vitit 1951 në vendkalimin kufitar te lumi Bistrica të Prizrenit.
<ref>[[Skeda:Hazir_Koka.66x88.jpg‎]]</ref>*''Hazir Haziri''-'''Kokaj'''
* Në mars 1943, në vendkalimin kufitar bullgaro-italian në vendin e quajtur Suka – Capar vritet në pusi, Hazir Haziri -Kokaj) lidhja kryesore e LNÇ Gjilan-Karadak-Preshevë pas formimit të aradhës së pare shqiptare të komanduar nga Xheladin Kurbalia, komisar Fadil Hoxha dhe Avdullah Presheva, varroset në Caparë dhe bashkë me të plagoset edhe bashkëfshatari i tij Hajredin (Halit) Haziri.
2.'''Daut Dauti Rrahmani''', ka lindur në fshatin Kokaj me 1910, ishte udhëheqës i fshatit, pjesëmarrës i Luftës i rezistencës së armatosur përgjat udhë frengit të Kosovës lindore. Në vijen e frontit të asaj lufte marrë plagë vdekjeprurse dhe është bartur në shpinë nga Isahu i Haxhi Mustafë Kokajve nga vija e frontit në Raincë të Preshevës deri në Cërraticë me 28 gusht 1944 plagoset nga kisha serbe në fshatin Bilaq, ku nga plagët e marra edhe vdes pas pakë ditësh. Varroset në fshatin Kokaj .
4.'''Rifat Qazim Ismajli''' i bashkohet Batalonit kosovar të Rinisë pas shpërbërjes së rezistencës ë armatosur në Frontin Lindor të Kosovës juglindore. Rifati ishte djali i tretë i Qazimit Ismajlit ~ Kokajve(kaçak i njohur) i lindur me 1926 në fshatin Kokaj. Ai, gjatë pushtimit italian- (në ditët e Shqipënisë 1941-1943), kishin ikur nga fshati i tij prej zulllumit të pushtuesëve bullgar, ku ishte pushtimi e shtypja më i egër dhe vendosën në Domorocë të Kamenicës. Rufati me formimin e Batalonit të Rinisë Kosovare, skur shumë atdehtar të tjerë antifashist iu bashkua rradhëve vullnetare. Rufat pati fatin e këtij bataloni që shumë prej tyre mbeten të vrar nga forcat çenikepartizane serbe. Ai u vra më nëntor 1944, me 6 pjesëtarë tjerë të Batalonit kosovar të Rinisë në moshën 27 vjeçare, mbase vrasja e tyre, duke i nxjerrë nga ana e një pjesëtari serb për t'i pushkatuar pastaj, do të iritonte luftëtarët e këtij bataloni që qoi deri te shpartallimi i plotë dhe bashkangjitja me Shaban Polluzhen. Varri nuk i dihet.
5.'''Rrustem Dalip Rrustemi''', i lindu në Kokaj, njëri nga djemtë e Dalipit të Rrustemit, pasi që pushtohet fshati i tij nga forcat serbo-bullgare të Brigadës së XVII-të Maqedone, ishte arratisur për t'iu bashkuar më pastaj forcave shqiptare të tërhequra kah Karadaku lindor. Mirëpo fati i tij ishte tragjik më 28 nëntor 1944, kur në fshatin Gosponicë, kishin hyrë forcat e mobilizura serbe të Brigadës III të Preshevës, Rrustemin, këto banda kriminale e vran sa ishte mysafir së bashku me 33 banorë të Gosponicë dhe Bukurocës keqe dhe tjerë viktima të terrorit të ushtruar ndaj popullatës së pafajshme të këtyre lokaliteteve nga bandat serbo-bullgare nëntor 1944, varoset në vendin varezën masive në Gosponicë të Preshevës.<ref>[[http://www.kokajt.com]]</ref>
 
== Sllubicë ==
Të ekzekutuar pas stacionimit të forcave serboçetnike në Kodër të Garës në 30 nëntor [[1944]], në fshatin Sllubicë janë 13 të vrarë dhe plagosur. Nga lagjja e Alshiq; Sherif dhe Ruzhdi Hasani, plagosur janë: Habib Selimi dhe Ahmet Zahiri, edhe katër vëllazërit e tij, janë ekzekutuar në lagjen e Zahirajve, ndërsa i ka shpëtuar ekzekutimit nga nje gërvishje plubi që me atë rast i'a ka këputur litarin edhe Asllan Sadriut (Rekaliu), i cili në breshrin e plumbave është arratisur duke e bartur bashkëfshatarin e tij Habibin në shpin ga andej, si dhe nga mëhalla e Dacit të vrarë janë; Shaban dhe vëllai i tij,Daci, pastaj janë ekzekutuar para shtëpis së tij, edhe Jaha dhe Emerllahu nga lagjja e Bishtajve,...
==Lista e të vrarëve ekzekutuarëve në [[dhjetor]] [[1944]]==
*|*[[Abdulla Asllani]] *|*[[Salih Asllani]][[1913]] *|# Të rënë me [[1944]] *|*[[ASLLAN ZAHIRI]] •
*|*[[BAFTJAR ZAHIRI]] 26 v • *|*[[BAJRAM HASANI]] 35 v •*|*[[DAUT SYLEJMANI]] 26 v • *|*[[ISUF LIMONI]] 30 v •
*|*[[JAHI AVDULLI]] 32 v • *|*[[MIFTAR ZAHIRI]] 19 v • *|*[[RUZHDI HASANI]] 22 v • *|*[[SHABAN LIMONI]] 30 v •
*|*[[SHABAN SYLEJMANI]] 28 v • *|*[[SHERIF HASANI]] 26 v • *|*[[TAHIR ZAHIRI]]
*|''Të plagosur dhe arrestuar me dhjetra të tjerë''.
 
==Myqybaba==
*| Të rënët me 1944/45 nga [[Myqybaba]]
*|Pajazit [[1918]]
*| AJAZ J. ZYMBERI 1909
•|AMBER Z. ZYMBERI 54 v
•|NEZIR A. JAHIU 1920
•|QAZIM SH. SELMANI 1904
•| RASHIT A. SELMONI 58 v
•|RIFAT M. IBRAHIMI 1925
•|RIZAH SH. SELMANI
•|SEJDI D. SELMANI 38 v
•|SELMON K. ZYMBERI 1922
•|SHAQIR K. ZYMBERI
•|YMER S. ZYMBERI
 
== Shkrim me pompozitet negativ për masakrën ==
* "Vrasje" "Vendtakimi në Bistricë" u bë "top lajm" për gazeta, e posaçërisht për gazetën e vetme shqipe të asaj kohe" "Rilindja", që lexohej nga pjesë dërrmuese e shqiptarëve për të kuptuar operacionin e shërbimit të sigurimit shtetëror jugosllav. Gazeta, "Rilindja", sipas urdhëresës së UDB-së, më 14 tetor 1951, informonte lexuesit dhe qytetarët e mbarë në ish-Jugosllavi me titullin "U vranë pesë banditë informbyroistë", të cilët mbas shumë krimeve ishin nisur të shkonin te Enver Hoxha për të marrë shpërblim për krimet e bëra. Ja çfarë shkrimi me pompozitet, kinse këta janë nisur për të marrë grada apo dekorata për vrasje, e jo që luftonin për çlirimin e popullit shqiptar në viset e ish-Jugosllavisë nga okupatori sero-jugosllav<ref>Ramadan Asllani,Hasan Alia(fejton,2008)</ref>.
* Regjisori i njohur jugosllav, Veljko Bulajiq, duke u bazuar në këtë aktivitet të Mustafë Kokës, sipas skenarit "Poslednje Albanske Bande na Kosometu" (Bandat e Fundit të Shqiptarëve në Kosovë), gjiroi filmin e njohur Kapetan Leshi, ku mësuesi që paraqitet në këtë film është Mustafa, kurse vendi është fshati Kokaj. Natyrisht, filmi paraqet ngjarjen e rregulluar sipas shijes së pushtetit okupues serb.
* Më 10 tetor 1951, e mërkurë, në Prizren ishte ditë tregu. Pjesëtarët e shërbimit të UDB-së, herët në mëngjes i kishin ekspozuar kufomat e tyre dhe kishin dalë nëpër fshatrat e rrethinës së Prizrenit për ta ftuar popullin të vinte në Prizren për t'i parë kufomat e pesë ballistëve shqiptarë: Hasan Remnikut - Aliut, Agush Mehmetit, Mustafë Kokës, Qibrije B. Mehmetit dhe Rabije A. Kokës. Ekspozita e trupave të tyre ishte vendosur në qendrën e pazarit - Bazhdarhane. Kufomat ishin renditur në dyshemenë e kamionit ushtarak të tipit gjerman "Doç". Përreth kufomave, roja e sigurimit jugosllav me uniformë dhe pa të.
* Nga shënimet e terrenit, Shaban Kajtazi, ka ritreguar se Ismail Zenuni i ka thënë se vetëm gruaja e mësuesit*Mustafë Koka) ishte gjetur e gjallë pas plojës, se ajo kishte rënë në lumë dhe se e kishte bartur ujët bukur larg, sa që mezi e gjetën. Ndërkaq, disa pjesëmarrës të korpusit të mbrojtjes popullore që morën pjesë në këtë “aksion” të UDB-ës “Prita në Bistricë”, vërtetojnë se një oficer boshnjak ka thënë: -Njëra grua kishte mbetur gjallë dhe më është lutur ta vras dhe e vrava”.
* Në mbrëmjen e së dielës, më 14 tetor 1951, UDB-a e mbylli ekspozitën e grupit në Pazarishten e Gjilanit. *Kufomat e luftëtarëve të lirisë i ngarkuan në “Doç”, dhe i dërguan në oborrin e kazermës së JNA-së, ku edhe i varrosën me një gropë. Me një shkrim të dr. Muhamet Pirrakut, thuhet se kufomat janë djegur me benzinë, por ne nuk e kemi hasur këtë të dhënë në terren, kurse vendvarrimi është identifikuar në muajin tetor, edhe pse ka pasur disa të dhëna edhe më parë. Për realizimin e kërkesave jetësore të kombit! UDB-a për të mbjellë tmerr në popullsinë shqiptare i burgosi mbi 27 jatakë dhe bashkëpunëtorë të Hasan Remnikut dhe bashkëluftëtarët. Një numër të madh i dënoi me dënime drakonike. Selim Remnikun me pushkatim (me vonë me burg maksimal) , vëllain e tij Hajdinin me 20 vjet . Me pushkatim u dënua edhe Azem Uruqi i Bresalcit (më vonë 20 vjet), sikur edhe Arif Q. Syla I Remnikut. Nën 7 vjet u dënuan dhjeta veta. Latif Mehemti, Ismail Qorrolli, Smajl Deli Muji, Sadik Vranoci, Shukri Hajrizi, Mehemt Syla, Selman Arifi, Arfi Sherifi, Xhemshit Bilinca. Me 9 vjet u dënua Daut Kepa etj.<ref>[[Nijazi Ramadani]]</ref>
* [[Rasti informbyroisti]] - <ref>Në qershor 1948, me përjashtimin e Jugosllavisë titiste nga organizata e partive të shteteve komunsite-Byroja Informative, përfundimisht prishen marrëdhëniet ndërmjet Rusisë e aleatëve të saj, me Jugosllavinë. Mbetja e Shqipërisë në pozitat proruse nënkuptonte edhe prishjen e domosdoshme me jugosllavët. Ndonëse gjatë kohës së marrëdhënieve të mira në relacionin Tiranë-Beograd pozita e shqiptarëve në Kosovë dhe në viset tjeta ishte e rëndë, pas prishjes së këtyre marrëdhënieve pozita e tyre përkeqësohet edhe më shumë. Pra, pozita diplomatike e Shqipërisë (atëkohë) e pafavorshme në planin ndërkombëtar, e rëndoj drejtëpërdrejtë edhe pozitën e shqiptarëve të mbetur padrejtësisht në Jugosllavinë e avnojit. Qarqet politike antishqiptare në Jugosllavi dhe veçanërisht UDB-a në krye me serbomadhin A.Rankoviq, duke e shfrytëzuar këtë situatë, riaktualizoi projektin famkeq të Vasa Çubrilloviçit për asgjësimin, asimilimin dhe shpërnguljen me dhunë të shqiptarëve nga trojet e tyre të lashta. Dhuna e terrori i shfrenuar qysh herët, tani i shpërthyer me një egërsi të re (përmes diferencimeve si "informbyroist") fillimisht nisi me kuadrot shqiptare të luftës për të vazhduar pastaj kundër të gjithë shqiptarëve që konsideroheshin armiqë të Jugosllavisë.Shumica e të dënuarve shqiptarë vitet më të rënda të burgut, përveç Idrizovës e Velesit në Maqedoni, Nishit, Beogradit, Pozharevcit... në Serbi, Titogradit në Mal të Zi, Bileqës, Stara Gradishkës, Lepogllavës... në Kroaci, i kaluan më së shumti në sinonimin e ferrit të Dantes në "Goli Otok", ujdhesë në Adriatikun verilindor (Kroaci). Në këtë ujdhesë të xhveshur e me gurë të thepisur, të burgosurit shqiptarë dhe jo vetëm ata, përjetuan ditët më të tmerrshme të jetës së tyre. Rrëfimet e atyre që kaluan nëpër ferrin e Goli Otokut, dëshmojnë për një trajtim të egër e mizor, të papërsëritshëm në historinë e njerëzimit. Qëllimi ka qenë i qartë: jo vetëm thyerja por shkatërrimi i plotë shpirtëror i çdo të burgosuri. Aty është praktikuar shpesh herë rrahja e të burgosurve në mes vete (të burgosurit e vjetër me ata të rinjtë e porsa ardhur). Pas punëve të rënda e të mundimshme që bënin gjatë ditës, të burgosurit për çdo mbrëmje ishin të detyruar të kalonin nëpër koridorin e gjallë e të "të penduarve" dhe të udëbashëve të çarkëdisur... Në Goli Otok, pra të burgosurit me karakter të thyer e të përbaltur (tipat me imoral) jo vetëm që "vetëqeverisnin" me krejt kampin, por bëheshin edhe xhelatë të atyre që kishin karakter njerëzorë e të pathyeshëm . Ky burg-kamp famkeq u bë edhe varr i shumë të burgosurve, në mesin e të cilëve pati edhe shumë shqiptarë.</ref>
== Citatet ==
* Riza Drini : "Boshti i ra Rusisë. Gjermania e humbi luftën".
* Drini qante e dëneste : "Shihe, kam dronë se punët do të marrin mbrapsht dhe së shpejti nëpër këtë tokë të shenjtë shqiptare do të rrjedh gjaku rrëke i shqiptarëve sa që toka nuk do ta pijë. Unë nuk po e di se ku do të mbetet Kosova dhe fati i kosovarëve...". "O Hysen Tërpeza, ja ku ta them : Kosova mbaroi. Ti si djalë i ri që je, ia jep besën kombit shqiptar se do të luftosh deri në fund. Dikush duhet të luftojë !". Prefekt ! Hysen Tërpeza ta jap besën, zotëri prefekt se me ditë që do të bëhen rrafsh Kosova dhe Shqipëria, se pa luftuar kundër armikut nuk do ta lë".
* Vendasit e kishin pranuar dhe ishin rreshtuar përkrah Luftës nacional çlirimtare, por jo të nënshtruar edhe me pushtimin nga sllavokomunistet
* Ali Draga, i biri i Ferat Dragës ministër në Beograd : ''Përkrahja prej boshtit (Anglo-amerikan) që kishte fituar në vitin 1942, (kah fundi i '44-tës) nuk ekziston më prej marrëveshjes së Jaltës'' (kumtuar nga dëshmitarët e kohës).
* Lufta e dytë botërore, popullsisë së Preshevës i solli okupimin bullgarë. Me luftë të armatosur dhe forma të ndryshme, udhëheqësit shqiptarë u munduan të realizonin të drejtat sociale kombëtare. Në këtë drejtim kontribut të veçantë kanë dhënë : [[Abdullah Krashnica]], [[Selim Selimi]], [[Skender Hasani]], [[Xheladin Kurbaliu]], Riza Selimi -Ilinca, [[Limon Staneci]], Selami Hallaçi, [[Ibrahim Kelmendi]], [[Ali Aliu]], Shinasi Hallaçi e te tjerë.
* Me [[15 shtator]] të vitit [[1943]], forcat çetnike serbe hodhën bomba në natën e Ramazanit në Xhaminë e Preshevës me ç'rast vranë 4 dhe plagosën 28 veta. U bënë masakra në Iseukë, [[Gosponicë]], [[Sopoti] dhe vrasje e likuidime të shumta.
*|[[Limon Staneci]]-raportoi nga fronti i [[Gjilani]]t për fitoret e Mbrojtjes Kombëtare të Kosovës më 1944, në fletoren ''Lidhja e Prizrenit''. Me artikullin "''Një shpartallim i ri i çetave komuniste n'anë të Gjilanit''" të datës 9korrik 1944 konstatohej: "''Armiku shekullor, lakmues i tokave të huaja i dejun me ideologjina të ndryshme (komuniste, nacionaliste e që të dyja këto formojnë një të tretë: Pansllaviste'')" prapë, [[Limon Staneci]] me datën 28 qershor 1944, në një numër aproksimativisht 400-500 vetash sulmoi tokat shqiptare, tue kalue kufinin ne vendin e quejtun "Kika", mbasi në afërsinën e katundeve Cfircë e Tugjevc nuk kishte muejtë. Forcat tona te përbame prej ushtrisë të rregulltë dhe fuqisë kreshnike, të komandueme prej oficerave dhe N/oficerave trima, filluen luftën. Gjatë luftës që vazhdoi 12 orë dhe betejës me datë 29.6.1944 grupet -komuniste, Nacional-shoveniste-pansllaviste, u shpartalluen me humbje për ta... Kjo ndeshje me bandat komuniste, që lumnisht përfundoi me fitimin t'onë, u prit me manifestime simpatike nga populli, i cili u betue me ketë rast se do të ndjekin gjurmën e dëshmorvet si kapter Abdi Gjoka, nga mati, Anëtar i Komitetit Komunal të Lidhjes II të prizrenit, Bajram Poliçka e tjerve, që ranë viktimë në ket betejë për lirinë dhe kurr nuk kanë me lanë qi kamba.e anmikut të shkeli tokat t'ana te bekueme...” "Dhe, sikurse për Luftën e Velegllavës të 28 qershorit 1944, sekretari i Komitetit të Lidhjes së Prizrenit për Rrethin e Gjilanit, Limon Staneci raportoi nga linja e zjarrit edhe për Luftën e Kikës, të 26 gushtit 1944, Raporti i tij, si gazetar, ushtar përjetues e komandant i vullnetarëve" "Fronti i Gjilanit, shpartallimi i Dytë i Brigadave Komuniste Drazhiste-Pansllaviste në Rrethin e N .Prefekturës [[Gjilani]]t, shquhet për saktësi materiale, gjykim politik të drejtë dhe afirmim të një epopeje kombëtare të rëndësishme për historinë e popullit shqiptar”.
*|Muhamet Pirraku, [[Mulla Idriz Gjilani]] dhe --Gramos 30 nëntor 2011 21:39 (CET)Mbrojtja Kombëtare te [[Kosova Lindore]]
* “Prej Kumanove, shkova në katundin Mateç, siç pata mësue gjindej [[Sylë Hotla]] me 150 vetë të armatosun. Përveç këtyne, ai kishte edhe tjerë shokë që kishin armë, dhe më tha se në rast nevoje edhe ata mund të vijshin. Për ketë plak të sinqertë, trim dhe me dinjitet, shokët e tij dhe të gjithë shqiptarët e rrethit të Kumanovës kishin respekt. Pa ndonjë vështirësi, ky plak kreshnik dhe unë u muarëm vesh me i luftue partizanët, se sa këta tentojshin me kalue hekurudhën, e cila ndan shumicën shqiptare prej shumicës serbo-maqedone. Me [[11 shtator]] [[1944]], u ktheva në Preshevë...” sipas memoareve e prof. [[Ibrahim Kelmendi]]-Aliu*<ref>Ibrahim Osmani-Kelmendi ka lindur më 16.04.1916 në Preshevë.Vdiq më 24.01.1979 në Melburn të Australisë</ref>, përshkruar gjendjen e para fillimit të luftimeve për mbrojtjen e Preshevës dhe kufijve etnikë.
* Lidhjes së Dytë të Prizrenit, të udhëhequra nga Xhafer Deva, i cili në shënimet më të reja bibliografike thuhet se në një kuvend burrash, në fillim të vitit 1944, Sulë Hotla do të zgjidhet për komandant të çetave të Ballit Kombëtar për krejt viset e Kumanovës. Në të vërtetë, pas tërheqjes së Bullgarisë fashiste, në shtator të vitit 1944, me iniciativë të Sulë Hotlës, në Mateç mbahet një tubim i madh me flamuj kombëtar, ku marrin pjesë mbi 2000 veta dhe kreu më i lartë i rezistencës shqiptare nga kjo anë si : Ali Syla, Mulla Hajdari, Mulla Dulla, Iljaz Hoxha, Ferat Efendija, Xhemail Hoxha, Destan Kumanova, Ramadan Qazimi etj. Me këtë rast, Mulla Dulla i Hotlës (Abdulla Ebibi 1904-1944) zgjedhet nënprefekt i prefekturës së Mateçit, Sulë Hotla komandant i forcave ushtarake, ndërsa Mulla Hajdari i Orizarës zgjedhet komesar politik, me detyrë që të furnizojë ushtrinë me ushqim dhe armatim. Prej kësaj periudhe deri kah mesi i nëntorit forcat shqiptare që numëronin rreth 3.600 ushtarë, arritën t’i përballojnë të gjitha sulmet ushtarake që vinin nga ana e divizionit të Kumanovës, që përfshinin Brigadën XVI dhe XVII-të të LNÇ-së maqedone. Këto brigada u krijuan po në këtë kohë, ndërsa shumica e tyre ishin çetnikë të Drazha Mihajlloviçit dhe ushtarë të ish-ushtrisë fashiste bullgare.[[Figura:Karadaku1.600x450.jpg|200px|right|thumb|[[Kokaj|Jataku i Kaçakëve]]]]
== Citate ==
*||''Jusuf Selim Baftjarit- i njohur si Hoxhë Lipovica, në muajin shtator 1944, i është besuar detyra e komandantit të trupave vullnetare-balliste në luftë kundër partizanëve në frontin e Preshevës dhe atë në sektorin Raincë- Corroticë, ku edhe ishte aktiv në luftë, dhe ku më 19 shtator 1944-në ditën e bajramit, në atë sektor janë vra mbi 100 partizanë dhe janë zënë rob 206 të tjerë''<ref>|Në Aktvendimin e fundit, nr. 37/48, të datës 23.04.1948</ref>.
*| Hoxhë Lipovicës dhënë në zyrën e UDB-ës në [[Ferizaji|Ferizaj]], më 10.03.1947, kur thotë: “''Pas kapitullimit të Bullgarisë më thirri nënprefekti i Gjilanit Hamit Kroj dhe kërkoj nga unë që të tuboj sa më shumë vullnetarë, dhe të kontaktoj me [[Limon Staneci]]n-nënprefekt i [[Presheva|Preshevës]], Limoni kërkoi nga unë që ta formoj shtabin për luftë kundër sulmeve të forcave partizane në sektorin Corroticë-Rainca, ku edhe kam qëndruar afër dy muaj'']|[http://www.2lonline.com/index.php?option=com_content&view=article&id=4094:kush-ishte-komandant-kryesor-i-forcave-vullnetare-ne-luften-e-rainces&catid=102:opinion&Itemid=611]
*|[[Hysen Tërpeza]]-atdhetar i shquar, kur bënë fjalë për Luftën e Preshevës, mes tjerash thotë: ...''Ishte Ditë Bajrami...kur arritëm në Preshevë e kuptuam se ishte ndalur lufta, në të cilën pati shumë të vrarë...Atëherë pash se në Preshevë kishin arritur edhe Mulla Idrizi me një fuqi, Ramiz Cernica i Parteshit, Fazli Seferi nga Bresalci, Sylë Hotli nga Kumanova... Atëherë para popullit të tubuar mbajti fjalim [[Idriz Gjilani|Mulla Idriz Gjilani]], pastaj [[Sylë Hotli]], pastaj edhe [[Ramiz Cërnica]] ndërsa unë në fund(Hoxhë Lipovica)'' Në Gjykatën e Qarkut në Gjilan, më 11.12.1946, lidhur me pjesëmarrjen e tij në luftën e Preshevës, deklaron, se për komandant në Corroticë e kishim Jusuf Baftjarin.
*| ''[[Ramiz Cërnica]] mori pjesë aktive në luftë-në Frontin e Preshevës dhe me autoriteti i tij, bëri që të mobilizohen shumë vullnetarë të kësaj ane, të cilët ndihmuan vëllezërit e tyre në luftë, për mbrojtjen e kufirit të Kosovës Lindore''<ref>Hoxhë Lipovicë|(Kërkesë e Zaharije Orgjinikidtze-kryetar i Gjyqit të Qarkut në Gjilan, K. nr. 88/47, dërguar Gjyqit të Rrethit-Nish, më 11 shtator 1947]]</ref>.
 
*| Në një dokument të [[23 nëntor]]it [[1944]], thuhet se “forcat reaksionare në rajonin e Karadakut të Shkupit numëronin rreth 3000 veta”, kurse në një dokument të [[21 dhjetor]]it, thuhet se “vetëm në Gjilan kjo shifër është në rreth 2000 ballistë”. Më tej në dokumentet e udhëheqësisë sllavo-komuniste thuhet se këto forca shqiptare filluan t’i sulmojnë njësitë e LNÇ-së në Maqedoni dhe ta pamundësojnë punën e organeve të “pushtetit popullor”.
*| Lajmi mbi masakrat e filluara të ushtrisë sllavo-partizane mbi popullatën e pafajshme shqiptare të Preshevës, edhe atë mu në natën e Bajramit të madh, në vjeshtën e vitit 1944, Sulë Hotla dhe [[Mulla Idriz Gjilani]], me njësitë e tyre të armatosura dhe me mendjehollësinë e prof. [[Ibrahim Kelmendi]]t, Sami Sh. Arizare, Ali Syla (Staneci), Hamëz Ballanoci, Kamber Xhagaduri - M<iratoca do të bëjë pushkën një me preshevarët, dhe pas 12 orë luftimesh do të thyhen keq.
*| “Më e komplikuar situata është në [[Kumanovë]]. Atje edhe pse janë kryer burgosje të një pjese jatakësh, përsëri deri te informacionet e sakta nuk kemi mundësi të vijmë”, ai thekson : ''Popullata shqiptare ka besim të plotë ndaj Sulës dhe disa anëtarëve të këshillit Popullor, kështuqë secili çoban apo fshatar dijnë për lëvizjen e bandave, mirëpo nuk i tregojnë pushtetit. Ata ndaj Frontit dhe pushtetit qëndrojnë anash'', citat i nxherë nga kryeshefi i OZNA-s për qarkun e Shkupit, në një takim me kreun e Byrosë Politike të PKM-së.
*| “''Menjëherë pas çlirimit u mor aksioni për ta stabilizuar vendin, duke ju dhënë të drejta pakicës shqiptare. Me këtë u krijuan kushte për formimin e partisë, në rrethin e Dibrës dhe Kërçovës më 1945, ndërsa në rrethet e tjera kryesisht aty ka vitet 1947 dhe 1948. Mirëpo edhe përkundër asaj që është arritur stabilizimi politik, menjëherë duhet pranuar fakti se te masa shqiptare në atë moment nuk u arrit diferencimi politik dhe klasor. Mu për këtë edhe sot në qarkun e Tetovës dhe Gostivarit, grupi më i madh i popullatës ankohen për humbjen e banditëve në kohën e pastrimeve, dhe konsiderohet si një grusht kundër shqiptarëve, për t’ua marrë të drejtat e tyre. Në Kumanovë ende për Sulë Hotlën mbretërojnë legjendat dhe nuk besohet se ai është likuiduar. Edhe më tutje ai jeton në memoaret e tyre, kjo po vërehet në fshatrat : Hotël, Sllupçan, Mateç, Orizare etj...”'' <ref>Citat i Kërste Cërvenkovski, funksionari i lartë nga një raport i drejtuar Byrosë Politike të PKM-së dhe PKJ-së</ref>.
*| Kolonel [[Fuad Dibra]] pas mbajtjes së një takimi me kryetarët e komunave të nënprefekturës së Gjilanit (në fillim të nëntorit) ishte i urdhëruar nga Komanda Supreme e Ushtrisë Mbretërore që ta lëshojë frontin te [[Kosova Lindore]] dhe të tërhiqte ushtrinë brenda [[Shqipëri]]së londineze. [[Fuad Dibra]] nga [[Gjilani]] doli me 14 nëntor 1944, me dy kamionë dhe u drejtua “për Shqipëri !”. Njësisë së kolonel Fuad Dibrës, gjatë tërheqjes do t’i prehet rruga diku midis Prizrenit e Krakushtës ([[Dragashi]]t) dhe në luftë me njësitë partizane të Shqipërisë do të vriten shumë ushtarë, kurse Kolonel Fuad Dibra do të kapet rob. Ai, më vonë do t’i dorëzohet Shtabit të AP të UNÇ të Kosovë e Metohisë, dhe sipas dëshmive të disidentit [[Hysen Tërpeza]], Kolonel [[Fuad Dibra]] do të pushkatohet. (Shih Dr. [[Muhamet Pirraku]] : [[Mulla Idriz Gjilani]] dhe '''Mbrojtja Kombëtare e Kosovës Lindore 1941 - 1951''', fq.125).
*| Në vitin 1945 komuna e Preshevës në mënyrë arbitrare, pa vullnetin e popullit shqiptar dhe me qëllim të asimilimit dhe ngushtimit të truallit etnik, u nda nga Shqiptarët e Kosovës dhe Maqedonisë, për t`u vënë në lidhje kontrolli nga lartë, hërë nga Rrethi i Vranjës e herë nga ai i Leskocit.
* Ne rrethin e ketushem kanë hyrë gati 3.000 frymë shqiptarë te emigruan nga tokat nën kontrollin bullgar. (Ne një shkrese te këtillë dërguar Inspektorisë së Tokave të Liruara (Nr.412.d30, f.1 -48/74, rez. [[Gjilan]]) ne [[Prizren]] me [[25 Korrik]] [[1942]] nga nënprefekti i Gjilanit [[Rifat Berisha]] pos te tjerash thuhet : Këta kanë ardhë pa pru kurgjo me vedi. Jetojnë mizorisht, kanë mbete pa strehe e banojnë përjashta nder hajate, kopshte e fusha"[http://kosovare.forumotion.com/shqiptaret-f20/c-dime-per-medvegjen-t176.htm|Prof.[[Rifat Berisha]]
*|UNÇ e Kosovës:''Nga viti 1942 në Kosovë u formuan çeta të armatosura partizane: " Z. Hajdini " ( shtator 1942) çeta e Sharrit ( nëntor 1942 ), "E. Duraku (janar 1943 ), dhe aradha e Karadakut ( janar 1943 ), dy bataljionet kosovare dhe ''Brigada maqedono-kosovare'' ( shtator 1943). Në prill 1943 u formua '''Shtabi Kryesor i Ushtrisë NÇ për Kosovë''', që ushtronte të njejtat funksione me shtabet ushtarake të krijuara në viset e tjera të [[RPSJ]]. .....
Në fund të v. 1943 në K. ishin ngritur 81 këshilla NÇ.
'''Komiteti Krahinor i Kosovës dhe Shtabi Kryesor i UNÇ të Kosovës''' - komandant [[Fadil Hoxha]] kanë qenë të pavarura. Gjatë LANÇ të Kosovës, F. Hoxha as Shtabi i UNÇK në asnjë mënyrë nuk i'u është drejtuar Shtabit Suprem të UNÇJ ose Titos si komandant suprem ose Shtabit Kryesor të Serbisë....Ndërsa bashkëpunimi dhe kontaktet me Shtabin kryesor të UNÇ të Shqipërisë ishin të shpeshta. Brigada e Parë dhe e Katërt e Kosoves dhe Brigada e Tretë dhe e Pestë e UNÇSH-së, qliruan Kosoven dhe Rr.e Dukagjinit. Gjaku i mijëra dëshmorëve dhe vendimet e [[Konferenca e Bujanit]], e cila u mbajtë pikërisht për ti kundërshtuar vendimet e Mbledhjes së II të [[AVNOJ]] -it në [[Jajc]]ë 29-30 nëntor 1943 , ku këtu ishte vendosur që Kosova dhe viset tjera shqiptare në RPSJ. të mbesin në përbërje të [[RSFJ]].''<ref>Fasdil Hoxha|R.Maxhuni</ref>
* |Ramizi udhëtoi për në Gjilan, pa përfunduar mbledhja. Mirëpo, në [[Gjilan]] menjëherë e burgosën dhe e dënuan me 20 vjet burg të rëndë, kurse prokurori Gorolub Popoviqi me këmbëngulje kërkonte dënim me vdekje. Nuk bëri para as deklarata e dhënë me shkrim për gjykatën nga ana e [[Fadil Hoxha]] për ndihmë që [[Ramiz Cërnica]] i kishte dhënë Aradhës Partizane me Fadilin në krye, të rrethuar nga italianët në malet e Livoçit të Epërm në pranverë të vitit 1943
* | Gjykata ushtarake e Shtabit Opertiv në [[Prishtinë]] ia dënoi me vdekje edhe djalin, Raifin, dënim të cilin më vonë ia zëvendësuan me 20 vjet burg të rëndë. Raifin e dënuan për arsye se si komisar i Batalonit Partizan të Rinisë në Drenicë, me tërë batalionin e vet kishte kaluar në anën e Shaban Polluzhës dhe përse kishte organizuar likuidimin e Shtabit të Brigadës në Prekaz. [[Ramiz Cernica]], [[Mehmet Krileva]], [[Adem Stançiqi]] dhe [[Sinan Hasani]].. Në këtë Konferencë mori pjesë edhe [[Ramiz Cërnica]], i cili gjatë mbledhjes pati guxim që në fjalën e vet ta thotë hapur e troç se është kundër aneksimit të Kosovës nga Serbia, duke shprehur vullnetin e popullit shqiptar për bashkim me nënën Shqipëri. Për këtë Jo të madhe pësoi pasoja – u dënua me 20 vjet burg të rëndë.
* |Ja se ç’thotë 88 vjeçari Ilaz Hajdin Brahimi, anëtar i Rojës Partizane në Sojevë dhe korrier i Komitetit të Rrethit në [[Ferizaj]]: [[Prizren]] (në 27 korrik 1945). -Votova për [[Tiranë]]n, thoshte Ramizi.Veprova ashtu siç ishim marrë vesh dhe siç i kishim premtuar popullit. Kjo për mua dhe për djemtë e mi do të ketë pasoja. Isha dhe jam i vetëdijshëm për këtë, por pasojat e politikat janë të përkohshme, burrëria dhe atdhetaria janë të përhershme, të pavdekshme.
* |Në burg më ra në sy një burrë rreth 45-vjeçar, me shtat të mesëm. Në dukje të parë,dukej sikur tërë qenia e tij ishte e rrethuar me një oreol të shenjtërisë dhe përhapte urtësi, mençuri,dashuri, mirëkuptim e durim<ref>I burgosuri politik, anëtar i LNDSH, [[Rexhep Bunjaku]] për Ramizin në”Bujkun” e datës 26.VIII.1996,</ref>.
* |E pyeta Abdullah Musliun (gjithashtu i burgosur) se kush ishte ky burrë. Më tha se është [[Ramiz Cernica]], tribun i nderuar dhe udhëheqës militant i paepur i popullit shqiptar.. Jo-ja e Ramiz Cernicës ,më 1945 kundër bashkimit të Kosovës me Serbinë e ka pasur, e ka dhe do ta ketë peshën dhe rëndësinë e vet historike kombëtare e botërore; ka qenë, është dhe do të jetë simbol i trimërisë dhe i guximit në analet e historisë, në të kaluarën e në të tashmen se si një patriot duhet t’i mbrojë interesat kombëtare e t’i kundërshtojë tendencat shfarosëse të armikut.
* Me 1947 komunës së [[Preshevë]]s i bashkëngjiten edhe këto fshatra : [[Staneci]], [[Seferi]], [[Caravajka]], [[Peçena]], [[Depca]], [[Maxherja]] dhe [[Renatoci]], të cilat i takonin komunës së [[Gjilani]]t.
* Pas përgjakjes së [[Gjilani]]t, më [[29 dhjetor]] [[1944]] mbahet një takim i Mulla Idrisit me përfaqësuesin e UNÇSH’së [[Shefqet Peçi]n]. Sipas të dëshmive të atdhetarit [[Ramiz (Hoxha) Cërnica|Ramiz Cërnica]], takimi midis [[Mulla Idris Gjilani]]t dhe Shefqet Peçit u mbajt, në malet midis fshatrave [[Livoç]], [[Ponesh]], Gumnishtë dhe [[Pasjan]] të [[Gjilani]]t. Mulla Idrisin në këtë takim e kanë shoqëruar rreth 20 bashkëluftëtarë, kurse Shefqet Peçin e shoqëroi komandanti i Brigadës VII të kosmetit Shaban Haxhia ”Përzha”, me një grup partizanësh nga njësia përcjellëse e shtabit. Në këtë takim sipas dëshmitarit tjetër [[Tahir Zajmi]], [[Shefqet Peqi]] ka arritur ta bind Mulla Idrisin që të heq dorë nga rezistenca e mëtutjeshme. [[Shefqet Peçi]], me këtë rast Mulla Idisit i ka thënë :
* “Pse luftoni e derdhni gjak kot, mbasi porsa të stabilizohet gjendja, [[Kosova]] dhe gjithë viset shqiptare të Jugosllavisë pa tjetër do të bashkohen me Shqipni, gja për të cilën mund të jeni fare të sigurt... ?”. 5/6 Zhvillimet e mëvonshme, në Kosovë dhe në trojet tjera etnike shqiptare, që mbetën padrejtësisht nën administrimin e Jugosllavisë së Titos, dëshmuan të kundërtën e premtimeve të [[Shefqet Peçi]]t.
[RIPUSHTIMI I KOSOVËS]-
 
==Burim i të dhënave==
Marrë nga "https://sq.wikibooks.org/wiki/Wikibooks:Books"