Israja dhe Miraxhi: Dallime mes rishikimesh

 

Ishte më së e nevojshme që me udhëtimin e Israsë dhe Miraxhit edhe muslimanët të përgatiteshin shpirtërisht dhe moralisht, të bëheshin të pathyeshëm e të paepur siç ishte rasti i Ebu Bekrit kur idhujtarët e Mekës i thanë se shokut yt Muhamedi po pohon se ka shkuar natën në Kuds dhe prej aty është ngritur në qiell. Ndërsa ai me tërë krenarinë e besimtarit të sinqertë u tha: Unë po dyshoj në fjalë tuaja se mos po shpfini diçka për të, e nëse ai këtë e ka thënë me gojën e vet atëherë unë i besoj pa kurrfarë dyshimi. Dhe prej atij momenti Ebu Bekri u quajt ”ES-SIDDIK” – (i drejtë, i sinqertë). Pra ishte e nevojshme që besimtarët të mos luhateshin në besimin e tyre, sepse ata një ditë do të detyroheshin që nga vuajtjet dhe mundimet ta lëshonin edhe vendlindjen e tyre, vetëm për hirë të Allahut dhe të Fesë Islame. E ata nesër do të ishin bartësit e amanetit të Perëndisë në bashkësinë e re që do të themelohej në Medine (Jethrib) në parimet e shenjta Islame, në krye të së cilës qëndronte vetë i dërguari i Zotit - Muhamedi a.s. duke u prirë besimtarëve me nder, ndërgjegje dhe me dashuri të pashembullt, duke qenë i bindur me zemër dhe me shpirt në përkrahjen dhe ndihmën e Perëdisë për triumfin e plotë të Islamit. I Lartësuar dhe i Madhëruar qofsh o Allah, Mbizotërues i çdo gjëje dhe i Vetmi Ngadhnjimtar!

|}