Jeta dhe Vdekja/18: Dallime mes rishikimesh

Kur’ani Kerim, na e sparon shumë qartë, kur All-llahu xh.sh. e shprehu këtë me fjalën ‘vizitorë’.

 

 

Çka do të thotë se njeriu në varreza është vetëm vizitor? Kjo do të thotë se ai aty nuk qëndron përgjithmonë. Përderisa është vizitor e nuk qëndron aty, vizita nënkupton një periudhë kohore të shkurtër, e cila ka fundin e vet. Periudha e vizitës do të mbarojë në Ditën e Tubimit<ref>Dita e Tubimit ose Dita e Ringjalljes është Dita në të cilën do të tubohet mbarë njerëzimi në një vend. Ai vend është po kjo botë. Në të nuk do të ketë, as male e as gjelbërime. Mbi kokat e njerëzve nuk do të ketë kurrfarë hije, e as freski, përveç diellit përvëlues. E vetmja hije e mundshme është Mëshira e All-llahut, e cila do t’i përfshijë disa grupe njerëzish, të cilët janë të theksuar në një hadith të Muhammedit s.a.v.s....për më gjerësisht lexo hadithet (shënim i përkthyesit).</ref>. Sipas kësaj, vdekja kuptohet të jetë transferim prej një ligji në një ligj tjetër të ndryshëm nga ai që ishim më parë. Njeriu gjatë jetës së tij, është vetëm një trup material, por me vdekjen e tij, trupi kthehet përsëri në tokë, pastaj ai trup, në Ditën e Gjykimit, do t’i kthehet përsëri pronarit të vet.

 

Le t’a lexojmë thënien e All-llahut xh.sh. në Kur’anin Kerim:

 

Në këto momente përjashtohet jeta njerëzore, sepse atij tani i përcaktohet përfundimisht fati i tij. Ai, tani, do t’a dijë saktësisht se a do t’i përkasë banorëve të xhennetit apo të xhehennemit. Ai do të shohë ose melekët e mëshirës, ose melekët e ndëshkimit. Këto informacione i kemi nga i Lartë-suari All-llah, në librin e Tij të mrekullueshëm, kur Ai iu flet banuesve të xhennetit, në momentin kur do t’u paraqitet vdekja.

 

I Lartmadhëruari thotë:

Nga kjo mësojmë se besimtarët konsiderohen si pronarë të veprave të mira, prandaj, në momentin e agonisë, ata do t’i shohin melekët e mëshirës. Shfaqja e këtyre mele-këve për këta njerëz, është sihariq se janë prej banuesve të xhennetit. Kjo jep të kuptohet se atyre iu shpalosen sekretet, pra, atyre ju shkon buza në gaz, sepse e kuptojnë se janë duke udhëtuar për në vende më të mira nga ç’ishin. Kur vdesin këta njerëz, i sheh të hijshëm dhe buzagaz, ata duken se po ikin të qetë, të sigurtë. Kjo fytyrë e bukur lë të kuptohet se këta ishin të kënaqur me premtimin e All-llahut, i Cili nuk e ndryshon kurrë premtimin e Vet.

 

Për këtë, na informon Kur’ani Kerim:

Në adresë të mohuesve të All-llahut, i Lartmadhëruari na jep, gjithashtu, edhe një përshkrim tjetër.

Ai, në Kur’anin Kerim, thotë:

 

Kështu pra, nga ky ajet kur’anor kuptojmë se, ashtu sikurse besimtarët që do t’a shohin fatin e mirë të tyre në xhennet gjatë momentit të agonisë, po ashtu edhe femohuesit do t’a shohin fatin e tyre të keq duke u dënuar në zjarr, kur të jenë në momentin e agonisë. Bile, melekët e ndëshkimit i urojnë “mirëseardhje” femohuesve për ndëshkimet që ata i kanë merituar. Ata do t’i godasin si nga para, ashtu edhe nga prapa trupit të tyre. Kështu që ata, në këtë formë, do t’a ndiejnë dhe shijojnë dhembjen e xhehennemit. Nëse fejohuesi ka qenë prej njerëzve të famshëm, ka qenë personalitet i njo-hur për pasuri materiale, ose për ndonjë arsye tjetër, ata (mele-kët) do të grumbullohen tek ai, për t’ia nxjerrë shpirtin me vra-zhdësinë më të madhe, që edhe në këtë moment t’a ndiejë dhe-mbjen. Ai do të përpiqet që të mos t’i dalë shpirti, por nuk do të mundet, sepse nuk ka as mundësi, e as forcë të duhur për t’i penguar.

 

Këtë e vërtetojmë me thëniet e All-llahut në Kur’an:

 

Në këtë moment fillon etapa e parë e jetës së ahiretit, sepse për të që vdes, kijameti ka ndodhur dhe ai do t’a njohë jetën tjetër (ahiretin e tij). Kur të vdesë, ai dëgjon, por nuk është në gjendje të përgjigjet. Ai sheh, por nuk është në gje-ndje të transmetojë se çfarë është duke parë. Ai, gjithashtu, kupton njëlloj sikurse kuptojnë të gjallët.

 

 

I Lartësuari, në Kur’anin Kerim, thotë:

 

Meqenëse kanë arritur këtë shkallë të dëshpërimit, atyre me siguri iu është mundësuar që të mendojnë dhe të ko-nceptojnë diçka. Përndryshe, ata nuk do të dinin të dëshpë-roheshin ose t’i përjetonin ato ndjenja, përveçse me dhënien e mundësisë për t’i dalluar gjësendet. Sepse ata, në ato momente, që përndryshe kuptohen se janë momente shprese, ata e ndiejnë këtë dëshprim.

 

All-llahu i Lartmadhëruar ka thënë:

|-

|<references />