Polibota e Francës
NË ENCIKLOPEDI
Polibota e Francës
tyneherë-sot

Pipromja e revolucionit.

  • Si pasojë e dobësis së sitemit absolut vije deri tek shpërbërja e Ancien régime
  • Kurora mbretërore - si pasojë e pazotësisë së Ludvigut XV si dhe pasqyra e shpenzimeve në politiken e jashtëme, nga viti 1714 vije deri tek ramja dhe humbja e autoritetit dhe prestigjit të kurorës mbretërore.
  • Administrata - Turmë e nënpunësve (Intendantur) pa krye-qendër: Dhuna lokale (Gjendje në nivel katuni në Pays d'états; parlamentet si me qenë gjykata të përherëshme ) me përparsi për shtresat e larta, për kishën, e që përshkrohen me tregtim të vendeve të punës. Ndeshje të shpeshta interesash në mes të Kurorës Mbretërore dhe Parlamentit Parisjonë, kjo e fundit kërkon kontrollin mbi ligjet e Kurorës Mbretërore.
  • Shoqëria/Ekonomia - rendit të mykur feudalist fillon të i vije era. Erë e cila shkakton pakënaqësi dhe ngatërresa sociale, nëpër gjitha qytetet.
  • Shoqëria e lartë (Shqiponjat) - i takojnë postet e Oficierëve si dhe pozita të larta të nënpunësve. Rradhiten në pjesën e shoqëris së lartë (npër ente të oborrit mbr., me villa e pansione mbr.,). Shqiponjat e pjesëve ruale, provinciale dhe ato shehërlive (Noblesse de robe).
  • Kleri shpirtëror - me dallime të mëdha ndërmjet veti, ndërmjet atyre me rangë të lartë dhe atyre me rangë të ultë.
  • Borxhezia - (Bankierët, fabrikantët, tregtarët me shumicë, juristët dhe mjekët) nëpërmjet Merkantilismit ju jepet përparsi.
  • Zanatlinjët - shpërbëhen në Metropolin e Parisit (rreth 650 000 banorë), oborri dhe ushtria ka nevoja për prodhim masivë, që vijen nga frabikat dhe që mund të këthen në proletar të industris. Paraqiten diferenca ligjore dhe sociale.
  • Katunaria(spahinjët) - Pronarët e lirë të tokave ndodhen nën shtypjen e "reaksionit feudal" (marrja e titujve shqiponjë nëpërmjet parlamentit), po jetojnë një jetë, nom-nom të mirë. Edhe përkundër rrethanave të krijuara, mbajtja e tokës nuk është aq e vështirë. Por edhe përkundër kësaj, paraqiten raste krize për të patokët (argatë, rreth 50% e popullsisë )
  • Politika finaciare - deficit pa ndërpremje, deri në bankrot, për shkakë të sipër shpenzimeve. Për mbulimin e tyre, kredite me kamata të larta. Shoqëria e lartë e liron veten nga obligimet tatimore mbi pasurin e patundshme (Tailler). Kleri jepë aty këru sipas dëshirës diçka (Dons gratuits) . Kështu që e gjithë barra e tatimeve bie në supet e shtresave më të varfuna - deri 70% e tyre bie në supet e fshatarëve/argatëve.
  • Opozita - nga ana e "dritësimit/sqarimit" përgatitet kundër regjimit: Kritika radikale për gjendjen nëpërmjet enciklopeditëve dhe vullnetarëve (Voltaire); Kryetituj për lirin dhe për ndikimin e barabart në mendimin publik. Bartës të kësaj:
    • Shtresa e lartë bazohet në të drejten e feudalëve, mirëpo kërkon, në të njëjten kohë, kufizimin e monarkis absolute si dhe shpërbërjen e kabinetit të justicës.
    • Borxhezia, e cila si gjendje e tretë (Tiers éta) sociale kërkon barazi politike dhe vendimarrje.

1774 redakto

  • deri 1792 Ludvigu XVI
  • Ludvigu XVI vendosë për reformim të mretërisë së tij. Për këtë thërret Psihokraten Anne Robert Turgot (+1727-1781) në postin e ministris së financave, pas revoltes për shkakë të shtrejtimit të shpejtë bukës.
  • Madame Defizit
  • La Fayette - vullnetarë të dërguar në Amerikë.

1778 redakto

  • Aleanca Francë-ShBA kundër Anglisë. Kalvinisti dhe bankeri nga Genf-i, Jacques Necker (+1732-1804), kërkon më kotë nëpërmjet letrave me vlerë të mbulojë shpenzimet e luftës.

1781 redakto

  • Jacques Necker i mëshonë kacës së ministrisë së financave dhe publikon Compte rendu.

1783 redakto

  • Paqa e Versait // Fitimi i Sene-gambisë dhe Tobagos, por nuk shkarkohet nga obligimet financiare. Përparimet e amerikanëve liridashës rrisin kritiken ndaj regjimit, kritikohen nëpër salone, kafeteri, klube, logot e muratorëve të lirë shëndrohen në qendra të një "partie patriotike" si shqiponjave, fetar dhe qytetar (La Fayetter, Sieyés ect.)
  • deri 1787 - Charles Alexandre de Calonne (+1734-1802) merr ministrin e financave.