Asdreni: Përrallë e vjetër

Përrallë e vjetër

Kish mbetur në vetmi edhe harrim

Dhe bota rreth i dukej si e shkretë

Përhera vetë pyetej ç’do jetë

Kjo rrojtja pa kurrfarë një kuptim?

Përnjëherë e gëzoi një lumtëri,

Për të një ngjarje krejt e pashpresuar,

Ish paras që po ndjente dashuri

Dhe paras ish kur qe i dashuruar.

Ashtu siç gjykoi ai me mend

Se më të rëndin t’jetës tij problem

E pati zgjidhur, po, me një poem,

Aq sa prej gazit më nuk gjente vend.

T’i mbushet ëndrra dot që s’e pat lidhur,

Siç as aherë as kurrë nuk u mund,

Problemi mbet siç ish gjith’ i pazgjidhur,

Por poemi, patjetër mori fund.

Asdreni

Burimi: Gazeta "Shqiptarja.com" 12.11.2013